Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Ο χορός της απελπισίας

Ένα τανγκό με κουτσό καβαλιέρο; Ή ένα βαλς με μυξιάρη συνοδό; Ο ρυθμός χείριστος για έναν θεατή όμως ο μαριονεττίστας από πίσω κινεί τα νήματα με περισσή μαεστρία. Μήτε χορός, μήτε χοροπήδημα μας σώζει από δαύτη την κατάσταση. Χορέψαμε, ω ναι. Χορέψαμε λάθος όμως. Στραβά.

Δεν ήταν οι ικανότητες μας το πρόβλημα. Δηλαδή, θέλω να πω κύριε πρόεδρε...Πως; Όχι, δεν καταλάβατε. Μα... Μα σαφώς και δε δύναται να σας παραπλανήσω. Λίγη υπομονή. Ακούστε με σας εκλιπαρώ. 

Βλέπετε, δεν είναι τόσο απλό το ζήτημα. Ανέφερα τις ικανότητες. Τεκμαρτό, κύριε πρόεδρε. Δηλαδη, θέλω να πω πως... Ακούστε με. Έλεγχος. Πρέπει να υπάρχει έλεγχος. Εγώ για μένα θα σας μιλήσω, που δεν έχω σπουδάσει αλλά τη ζωή την έζησα με περίεργο τρόπο. Μου κόβει κι ας με παίρνει η λαΙκούρα παραμάζωμα. Ο λαϊκισμός δε μου πάει και κακώς τον πλασάρετε. 

Δε μιλάω με το "να πούμε" διοτί έχω λήξει ως ομιλούσα νοημοσύνη. Είναι δηλαδή, πως να το πω, περιττό. Ο έλεγχος δεν φτάνει. Δεν έχει αντίκρυσμα. Ό,τι θέλουν κάνουν. Νιώθω σαν την πουτάνα, αν μου επιτραπεί η έκφραση, που μου λένε αυτοί που στάζουν το πεντοχίλιαρο πως θέλουν να τους κάτσω. Να τους βράσω κύριε πρόεδρε. Εγώ δουλέυω από τα δεκατέσσερα. Άλλοι καιροί τότε. Ο Αντρέας και καλά μας έσωσε. Βέβαια ήταν αρκετοί αυτοί που αναρωτήθηκαν για τα λεφτά αλλά μπρόστά στη θέα τους όλοι σιώπησαν

Γιατί είναι λογικό να μας τα φάγαμε. Μη με διορθώνετε σας εκλιπαρώ. Να μας τα φάγαμε. Καλά το λέω. Αγράμματος είμαι, ο,τι θέλω λέω. Δεν είναι δίκαιο αυτό που συμβαίνει. Από την άλλη μπορεί και να είναι, αλλά δε με παίρνει να το παραδεχτώ. Είναι σαν το ταγκό βλέπετε. Βρέθηκα καβαλιέρος χωρίς να ξέρω. Και η μουσική έδινε κι έπαιρνε, κι ο ρυθμός με ζάλιζε και μπήκα στο ρημαδοχορό και χόρεψα. Αλλά τι να κάνω; Μου το επέβαλαν. 

Συνομωσίες; Εγώ δεν τα καταλαβαίνω αυτά. Φτωχός είμαι. Ζω άσχημα τώρα. Αλύπητα τα χτυπήματα, αλλά τι να κάνεις; Δε σε παίρνει να είσαι ρομαντικός. Είναι η κατάσταση. Πως; Τι σχέση έχουν αυτά με την υπόθεση; Συγγνώμη, σας είναι εύκολο να επαναλάβετε την ερώτηση;

Το θύμα; Ναι, το γνώριζα. Έχει ένα σημάδι στο σαγόνι. Μπουνιά ήταν κύριε πρόεδρε. Με αποκάλεσε "τεμπέλη". Εγώ δούλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ και αυτός μου χε δώκει βιβλίο, να το διαβάσω. Χαμηλό το μορφωτικό επίπεδο. Έτσι με είχε πει. Η αλήθεία είναι ότι δε βρήκα τον απαιτούμενο χρόνο κύριε πρόεδρε και το ξέχασα. Αυτή την αμαρτία έκανα. Ξέχασα να μορφωθώ. Έτρεχα με τα λίγα που έβγαζα να πληρώσω, που μυαλό για βιβλίο. 

Ε, όταν του είπα ότι δεν το διάβασα ακόμη με έβρισε. Αυτοί οι αριστοκράτες, δεν καταλαβαίνουν από δουλειά. Όλα έτοιμα τα χουν και περιμένουν τον επόμενο που θα κλέψουν. αλλά σας το λέω εγώ κύριε πρόεδρε, πάνω απ'όλα ένα πράγμα γουσταρίζουν: Να κλέβουν το κράτος. Αλήθεια. Στο σταυρό που σας κάνω. Να μη σώσω. Αλήθεια. Μια φορά εφορία δεν πλήρωσε. Έλεγε δουλεύω εγώ αρκετά και να του την πληρώνω. Δε δέχτηκα. 

Που είχα μείνει; Α, ναι. Με έβρισε. Του είπα ότι πρέπει να σταματήσει αλλά αυτός εκεί επέμενε. Δεν ήταν καλό που φώναζε. Τεμπέλη με είπε. Το ξεστόμισε το καθήκι. Το ξεστόμισε. Σκέφτηκα την αστυνομία αλλά τι θα κανε; Είχε φίλους και γνωστούς. Έτσι είναι αυτή η χώρα κύριε πρόεδρε. Έτσι. Κοινό μυστικό σ αυτό το βαλσάκι: το θέμα είναι ποιον ξέρεις. Τίποτε άλλο. Μεταξύ μας, κι εσείς αν με ξέρατε, δε με δικάζατε. 

Προχωράω. Ε με λέει τεμπελη, του λέω πάρτο πίσω αλλά μου πούλησε τσαμπουκά. Ποιος; Ο βουτυρομπεμπές κύρε πρόεδρε. Έ τα πήρα κι εγώ. Έχω γερά χέρια κύριε πρόεδρε. Τίγκα στα κότσια και τους κάλους από τη δουλεία. Μια στο σαγόνι. Έπεσε κάτω και έβαλε τα κλάματα. Η γυναίκα του με είδε και είμαι τώρα εδώ. Αυτός ζήτησε και συγγνώμη. 

Αλλά αναρωτιέμαι κύριε πρόεδρε, ο τσαμπουκάς δεν είναι λύση. Είναι έυκολο να πλακωθούμε. Θα κερδίσω φυσικά. Υπερέχω αριθμητικά. Αυτός είναι λιπόσαρκος. Εγώ γεροδεμένος. Δεν ξέρω. Μπερδεύομαι.

Δύσκολοι οι καιροί, κύριε πρόεδρε. Πολύ διαφθορά. Κάτι νύχτες νιώθω να χάνομαι και βρίσκω τον εαυτό μου να χαζεύει ξέμπαρκους ρυθμούς από το μπαράκι απέναντι. Ένα λίκνισα μου τρυπάει το μυαλό. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Που να πάω;

Αυτή η χώρα δε με θέλει. Τι άλλο μένει να κάνω;




2 σχόλια:

ephee είπε...

πρέπει να πέσει collaboration..
Eσύ την πλοκή, κι εγώ την αργκώ.
Ψήσου!

Sacred Chemist είπε...

Έμπνευση μου γι αυτό ήταν το "Ένα ρολόι τυλιγμένο σε βαμβάκι" ;)

Ψήσου. Από ιδέες ό,τι θες. Έχω καιρό που θέλω να γράψω ένα εποχής.