Περίπτερο στολισμένο με παντώς είδους προειδοποιητικές πινακίδες που αναγράφουν με στόμφο:
ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
Τύπος, πλησιάζει στο εν λόγω περίπτερο.
"Συγγνώμη μήπως έχετε εισιτήρια;"
Ο περιπτεράς κοκκινίζει, πρασινίζει, φωνάζει, τσιρίζει και καταλήγει: "ΟΧΙ!"
Ο τύπος βγάζει εισιτήριο από την αριστερή κωλότσεπη, το κουνάει στα μούτρα του περιπτερά και σιγοτραγουδάει:
"Εγώ όμως έχωωω...!"
Ανοίγω νέο κεφάλαιο:
Περπατάς στο δρόμο, σχετικά νορμάλ ντυμένος. Δύσκολο να πάρουν χαμπάρι ότι είσαι καθυστερημένος. Και εκεί που περπατάς θεωρείς λογικο να ρευτείς ή να κλάσεις ή να τα κάνεις ταυτόχρονα και τα δυο με κοινή έξοδο το στόμα και να εκτοξεύσεις και χλέπα - συμπιεσμένο πριονίδι με επικάλυψη σίελου. Πόσο καθυστερημένος είσαι;
Πλέον τους βρίζω. Μέχρι στιγμής κανένας δε μου έχει απαντήσει που συνηγορεί στο ότι είναι πραγματικά προβληματικά όντα.
Σκουπίδια:
Εδώ είναι όλη η χαρά. Να ξεκινήσω να περιγράφω για την καλλιτεχνία του να βλέπεις έναν δρόμο τίγκα στο σάπιο μαρούλι και στο κωλόχαρτο ή στην εξαίρετη τύχη να τα μυρίζεις όλα αυτά, 24/7 λόγω της εφεύρεσης των πολυκατοικιών.
Το θεωρώ μπανάλ να βρίσω τους σκουπιδιάρηδες για την "απεργία". Καλά κάνουν τα παιδιά και αντιστέκονται και μάχονται και μπλαμπλαμπλαμπλα. Όταν όμως ζουζούνια μου έρχεστε να τα μαζέψετε, να φέρετε και μια δεξαμενή με σαπουνόνερο για να ξεπλύνετε και τη σαπίλα από το δρόμο. Και επειδή φαντάζομαι γεννηθήκατε στην Ελλάδα, (δεν ξέρω τι παίζει σε άλλες χώρες) θα θυμάστε βέβαια ότι οι δρόμοι μας έχουν ουκ ολίγες γατούλες. Οι οποίες σκίζουν τις σακούλες με τα σκουπίδια και τα κάνουν πουτάνα όλα μέσα στους κάδους (και έξω απο αυτούς).
Όταν το ρημάδι το απορριματοφόρο "μαζέυει" τα σκουπίδια, μη μου εμφανίζεσαι με σκουπίτσα α λα "Ψιλικατζίδικο ο Νέστωρ" να μαζέυεις τα κατάλοιπα που άφησαν οι γάτες γιατί τρελαίνομαι. Κι αν είναι να αδειάσεις τον κάδο και πάνω από το μισό του περιεχόμενο να στέκει διάσπαρτο στην άσφαλτο, ε άντε και γαμήσου συνέχισε την απεργία και άσε με να κάνω μπάνιο στα σκουπίδια.
Driver:
Ξεκίνησα πρόσφατα να οδηγάω. Κακό πράγμα. Όχι, για τα νεύρα μου. Είμαι πολύ ήρεμος οδηγός συγκριτικά με άλλα πράγματα. Αλλά έχω ήδη αποκτήσει την αντίληψη του σωστού Έλληνα οδηγού: Κάθε φορά που βγαίνεις στο δρόμο, κινδυνεύεις να πεθάνεις.
Η λέξη ασυδοσία είναι πολύ μικρή για να περιγράψει το τι σκατά συμβαίνει εκεί έξω. Δε θα μιλήσω για τα μηχανάκια. Θα πω απλά ότι αν οδηγάς παπί είσαι με το ένα πόδι στον τάφο και το καπάκι απ'το φέρετρο κλειστό να αφήνει τρεις ηλιαχτίδες φως για να μην πάθεις κατάθλιψη ενώ αν οδηγάς μεγάλη μηχανή απλά κινδυνεύεις.
"Το κουμπί της μαλακίας"= αλάρμ. Πολύ γέλιο. Όποιος ανάβει τα αλάρμ έχει ασυλία.
Ειλικρινά, αισθάνομαι ασφαλέστερος όταν βλέπω "Ν" στο πίσω μέρος του μπροστινού μου. Ξέρω ότι είνααι χεσμένς, ότι δεν νιώθει σαν να του ανήκει το σύμπαν και πάνω απ'όλα συνειδητοποιεί ότι μπορεί και να ψοφήσει στη λιωμένη άσφαλτο.
Και έρχομαι στο άλλο θέμα: Το πιστεύω. Πλέον, δεν υπάρχει ίσιο κομμάτι δρόμου για πάνω από 50 μέτρα. Αλήθεια. με την κρίση δηλαδή έχει να στρωθεί δρόμος για πάνω από 5 ετία και εντωμετακτελ τα οχήματα πληθαίνουν. Και ήθελα να ξερα, οι μηχανικοί δεν ξέρουν ότι η άσφαλτος είναι υγρή με τεράστιο ιξώδες;
Δεν καταλαβαίνουν ότι μπροστά από τις στάσεις των αστικών η άσφαλτος μαζεύεται και κάνει κυματισμούς; Δε με νοιάζει ρε το κονδύλιο. Να κάνετε πιο καλές επιλογές στα υλικά, να μην τα τρώτε στην τελική στα τέτοια μας. Δε θα λυπηθούμε τους Δήμους τώρα.
Πως να μη γίνει ατύχημα ρε κακομοίριδες όταν η διαγράμμιση έχει πάει περίπατο μια εβδομάδα μετά το στρώσιμο της; Στη Νέα Υόρκη κάθε Σάββατο ξαναβάφουν. Τους κοστίζει λιγότερο στα νοσοκομεία γι αυτό αλλά whatever works.
Όταν δεν έχω λωρίδα γιατί σκάφτηκε (βλ. Υγρή άσφαλτος) και αναγκάζομαι να οδηγάω με τη δεξιά ρόδα 30 πόντους χαμηλότερα από την αριστερή πως να μη σκοτωθώ; Και αν έχω δίκυκλο; Εκεί δε θέλω να ξέρω.
Θα ήθελα να θίξω και τη λέξη "πρόσφυση" αλλά μάλλον χάθηκε η ερμηνεία της κάπου στο διάστημα.
Γελοιοποίηση:
Χθες μετά το θέατρο πήγαμε να βγάλουμε βόλτα το σκύλο. Και επειδή υπήρχε τεχνικό πρόβλημα με το θηλυκό (τουτουνού είναι ο κόπρος) είπαμε να τον τρέξω εγώ. Περάσαμε πολύ ωραία νομίζω αν εξαιρέσεις ότι έπεσα πάνω σε ένα δέντρο. Ξέρετε από αυτά που έχουν και κλαδιά. Γαμάτη φάση. Ευτυχώς είμαι ακέραιος. Και ευτυχώς δε με είδαν για να με δείχνουν με το δάχτυλο μέχρι και οι σκίουροι του πάρκου.
Αυτά.
Αβέ. Πάω να κάνω φάρσες. Θα λέω ότι τηλεφωνώ από το Μαξίμου και ότι ορίζω πρωθυπουργό τον πρώτο που θα απαντήσει σωστά σε 3 ερωτήσεις που θα διαλέξει αυτός.
Περπατάς στο δρόμο, σχετικά νορμάλ ντυμένος. Δύσκολο να πάρουν χαμπάρι ότι είσαι καθυστερημένος. Και εκεί που περπατάς θεωρείς λογικο να ρευτείς ή να κλάσεις ή να τα κάνεις ταυτόχρονα και τα δυο με κοινή έξοδο το στόμα και να εκτοξεύσεις και χλέπα - συμπιεσμένο πριονίδι με επικάλυψη σίελου. Πόσο καθυστερημένος είσαι;
Πλέον τους βρίζω. Μέχρι στιγμής κανένας δε μου έχει απαντήσει που συνηγορεί στο ότι είναι πραγματικά προβληματικά όντα.
Σκουπίδια:
Εδώ είναι όλη η χαρά. Να ξεκινήσω να περιγράφω για την καλλιτεχνία του να βλέπεις έναν δρόμο τίγκα στο σάπιο μαρούλι και στο κωλόχαρτο ή στην εξαίρετη τύχη να τα μυρίζεις όλα αυτά, 24/7 λόγω της εφεύρεσης των πολυκατοικιών.
Το θεωρώ μπανάλ να βρίσω τους σκουπιδιάρηδες για την "απεργία". Καλά κάνουν τα παιδιά και αντιστέκονται και μάχονται και μπλαμπλαμπλαμπλα. Όταν όμως ζουζούνια μου έρχεστε να τα μαζέψετε, να φέρετε και μια δεξαμενή με σαπουνόνερο για να ξεπλύνετε και τη σαπίλα από το δρόμο. Και επειδή φαντάζομαι γεννηθήκατε στην Ελλάδα, (δεν ξέρω τι παίζει σε άλλες χώρες) θα θυμάστε βέβαια ότι οι δρόμοι μας έχουν ουκ ολίγες γατούλες. Οι οποίες σκίζουν τις σακούλες με τα σκουπίδια και τα κάνουν πουτάνα όλα μέσα στους κάδους (και έξω απο αυτούς).
Όταν το ρημάδι το απορριματοφόρο "μαζέυει" τα σκουπίδια, μη μου εμφανίζεσαι με σκουπίτσα α λα "Ψιλικατζίδικο ο Νέστωρ" να μαζέυεις τα κατάλοιπα που άφησαν οι γάτες γιατί τρελαίνομαι. Κι αν είναι να αδειάσεις τον κάδο και πάνω από το μισό του περιεχόμενο να στέκει διάσπαρτο στην άσφαλτο, ε άντε και γαμήσου συνέχισε την απεργία και άσε με να κάνω μπάνιο στα σκουπίδια.
Driver:
Ξεκίνησα πρόσφατα να οδηγάω. Κακό πράγμα. Όχι, για τα νεύρα μου. Είμαι πολύ ήρεμος οδηγός συγκριτικά με άλλα πράγματα. Αλλά έχω ήδη αποκτήσει την αντίληψη του σωστού Έλληνα οδηγού: Κάθε φορά που βγαίνεις στο δρόμο, κινδυνεύεις να πεθάνεις.
Η λέξη ασυδοσία είναι πολύ μικρή για να περιγράψει το τι σκατά συμβαίνει εκεί έξω. Δε θα μιλήσω για τα μηχανάκια. Θα πω απλά ότι αν οδηγάς παπί είσαι με το ένα πόδι στον τάφο και το καπάκι απ'το φέρετρο κλειστό να αφήνει τρεις ηλιαχτίδες φως για να μην πάθεις κατάθλιψη ενώ αν οδηγάς μεγάλη μηχανή απλά κινδυνεύεις.
"Το κουμπί της μαλακίας"= αλάρμ. Πολύ γέλιο. Όποιος ανάβει τα αλάρμ έχει ασυλία.
Ειλικρινά, αισθάνομαι ασφαλέστερος όταν βλέπω "Ν" στο πίσω μέρος του μπροστινού μου. Ξέρω ότι είνααι χεσμένς, ότι δεν νιώθει σαν να του ανήκει το σύμπαν και πάνω απ'όλα συνειδητοποιεί ότι μπορεί και να ψοφήσει στη λιωμένη άσφαλτο.
Και έρχομαι στο άλλο θέμα: Το πιστεύω. Πλέον, δεν υπάρχει ίσιο κομμάτι δρόμου για πάνω από 50 μέτρα. Αλήθεια. με την κρίση δηλαδή έχει να στρωθεί δρόμος για πάνω από 5 ετία και εντωμετακτελ τα οχήματα πληθαίνουν. Και ήθελα να ξερα, οι μηχανικοί δεν ξέρουν ότι η άσφαλτος είναι υγρή με τεράστιο ιξώδες;
Δεν καταλαβαίνουν ότι μπροστά από τις στάσεις των αστικών η άσφαλτος μαζεύεται και κάνει κυματισμούς; Δε με νοιάζει ρε το κονδύλιο. Να κάνετε πιο καλές επιλογές στα υλικά, να μην τα τρώτε στην τελική στα τέτοια μας. Δε θα λυπηθούμε τους Δήμους τώρα.
Πως να μη γίνει ατύχημα ρε κακομοίριδες όταν η διαγράμμιση έχει πάει περίπατο μια εβδομάδα μετά το στρώσιμο της; Στη Νέα Υόρκη κάθε Σάββατο ξαναβάφουν. Τους κοστίζει λιγότερο στα νοσοκομεία γι αυτό αλλά whatever works.
Όταν δεν έχω λωρίδα γιατί σκάφτηκε (βλ. Υγρή άσφαλτος) και αναγκάζομαι να οδηγάω με τη δεξιά ρόδα 30 πόντους χαμηλότερα από την αριστερή πως να μη σκοτωθώ; Και αν έχω δίκυκλο; Εκεί δε θέλω να ξέρω.
Θα ήθελα να θίξω και τη λέξη "πρόσφυση" αλλά μάλλον χάθηκε η ερμηνεία της κάπου στο διάστημα.
Γελοιοποίηση:
Χθες μετά το θέατρο πήγαμε να βγάλουμε βόλτα το σκύλο. Και επειδή υπήρχε τεχνικό πρόβλημα με το θηλυκό (τουτουνού είναι ο κόπρος) είπαμε να τον τρέξω εγώ. Περάσαμε πολύ ωραία νομίζω αν εξαιρέσεις ότι έπεσα πάνω σε ένα δέντρο. Ξέρετε από αυτά που έχουν και κλαδιά. Γαμάτη φάση. Ευτυχώς είμαι ακέραιος. Και ευτυχώς δε με είδαν για να με δείχνουν με το δάχτυλο μέχρι και οι σκίουροι του πάρκου.
Αυτά.
Αβέ. Πάω να κάνω φάρσες. Θα λέω ότι τηλεφωνώ από το Μαξίμου και ότι ορίζω πρωθυπουργό τον πρώτο που θα απαντήσει σωστά σε 3 ερωτήσεις που θα διαλέξει αυτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου