Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Φανφαρίζον Μπαρόβιος Αφηγείται Σε Σουρωμένα Γκομενάκια... Ή μήπως...

...όχι; Δηλαδή, εντάξει ίσως και να μην είναι φανφαρίζον. Αλλά μπαρόβιος, γκομενάκια το σύνολο κατά κει το πάει. Τα λεγόμενα κλισέ, ω (!) μα πόσο μπορεί να καταιγίζουν το μυαλό μας...Ποδόσφαιρο, πίτσα μπύρα. Σουβλάκια, κοιλιά και φίλοι. Καλό λευκό κρασί, επέτειος και σύζυγος. Κι όμως κατά καιρούς φαντάζουν όλα κομματάκι πρωτότυπα... Περίεργο δεν είναι; Δεν το κρύβω, το μεγάλο μου πάθος είναι οι χαρακτήρες. Ήταν μια ανέλπιστη εξέλιξη μέσα από τα άπειρα ταξίδια που έχω κάνει σε στιβάδες από βιβλία, κείμενα, κόμιξ και γενικώς σωρηδών τυπομένο χαρτί. Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι στην αρχή με ενθουσίαζαν άλλα πράματα. Μια καλή ιστορία, ένα καλό τέλος, ένας ήρωας... Με τον καιρό έμαθα να εκτιμάω τους συγγραφείς (με τη γενικότερη έννοια. Προσωπικά θεωρώ και τους σεναριογράφους συγγραφεις...) που κατάφερναν να πλάσουν έναν αληθινό κόσμο με πραγματικούς χαρακτήρες.

Το κακό παραέγινε με τα παιχνίδια ρόλων. Άπειρο λιώσιμο πάνω από κανόνες, δίπλα στον πιστό DM (α ρε Αλέκο, τυν τύφλα σου δεν ήξερες και μεις σα θεό σε είχαμε...), αγκαλία με τους παίχτες, ζητοκραυγές στο τέλος μιας μεγάλης μάχης ( Ποιος δε θυμάται τον Gulthias - Αλέκο για πολλοστή φορά τον παίρνεις-), αγκαλιά με το πιεσόμετρο όταν ένας καταραμένος γρίφος μας προκαλούσε πονοκέφαλο μετά το πρώτο 3ωρο λιωσίματος (respect στον Παύλο για το ηλίθιο χαιρέκακο χαμόγελο του DM)...Και όλα αυτά, σε μια προσπάθεια να αποικονίσουμε έναν χαρακτήρα. Να παίξουμε όσο καλύτερα γίνεται το ρόλο. Να μπούμε στο πετσί ενός άλλου πλάσματος και να ζήσουμε για λίγο, όπως ίσως να ζούσε αυτό. Κάποιοι τα καταφέρνουν. Κάποιοι άλλοι μας σπάνε τον πάπαρο γιατί το μόνο που τους νοιάζει είναι το attack roll και αν θα μιλήσει το σπαθί τους (Στέριο επίσης τον πάιρνεις, get a grip...).

Δεν ξέρω τι με οδήγησε στο κυνήγι των χαρακτήρων. Ίσως επειδή εγώ είμαι σχετικά απλός στις λειτουργίες μου. Με καθοδηγεί μια "γαμημένη ηττοπάθεια" (quote to P(s)aul Goodman). Προβλέψιμος και εκνευριστικός. Η μάνα μου σίγουρα με έσπρωξε κομματάκι. Αλλά σε αυτήν οφείλω εκτός από το πάθος μου για λογοτεχνία και την τρέλλα μου για τα εγκλήματα. Αλήθεια. Μικρά, μεγάλα, οικονομικά, ερωτικά, ειδεχθή, απαίσια, εν βρασμώ ψυχής, όλα με συναρπάζουν. Όχι, η πράξη αυτή καθαυτή. Η αναζήτηση της κάθαρσης του χαρακτήρα που τελικά βρίσκει το δρόμο της μέσω της δολοφονίας. Απίστευτο. Τα κίνητρα πίσω από κάθε κίνηση, η πορεία της σκέψης, το ανθρώπινο μυαλό, οι συμπτώσεις, όλα δένουν καταπληκτικά για να χαρίσουν μια ψευδαίσθηση της αλήθειας. Ένα ειδυλλιακό παραδείσιο τοπίο στο οποίο ο δολοφόνος ζει απελευθερωμένος από τις τύψεις και την παράνοιά του. Ειλικρινά, ανατριχίαζω με serial killers και τα αρρωστημένα τους μυαλά. Το πείσμα τους, η απουσία διεισδυτικότητας του νου, η παντελής έλλειψη του φόβου, όλα καλά κρυμμένα κάτω από μια αλλαξιά ρούχα, να κείτονται νοσηρά και να κατασπαράζουν ώρα με την ώρα το θυμικό του ανθρώπου.

Και αυτή η καταραμένη η έκφραση; Αυτή η ρημάδα εξέγερση του εσωτερικού κόσμου, πλούσιου ή μη, που θέλει να βγει προς τα έξω, να δράσει, να ξεφύγει από την εσωτερική καταπίεση, αρρωστημένα κίνητρα, συλλογιστικές πορείες που η θεωρία στης σχετικότητας γονατίζει δακρυσμένη μπροστά τους, σκάνδαλα, δωρεές, κινητήριος δύναμη: Χρήμα, Εξουσία, Πάθος, Έρωτας, Αγάπη, Αρρώστια, Απελπισία... Πως είναι δυνατόν να στεκόμαστε παθητικά μπροστά σε τόσο ενδιαφέροντα πράγματα; Το βάθος των χαρακτήρων είναι τόσο μεγάλο που κινδυνεύεις να χάσεις τον εαυτό σου. Θυμάσαι ρε, τί συζητήσεις κάναμε και κάνουμε ακόμη (η πιο πρόσφατη προχτες) για μένα, για σένα, για τους άλλους, για τα πάντα;

Και εν τέλει, υπάρχει μια λογική πορεία που ακολουθεί ένας άνθρωπος ή είναι όλα απλά τυχαίο ανασκωλόπισμα ενός σκορπισμένου νου; Τι διαφορά έχει ένας άνθρωπος οδηγούμενος από τα συναισθήματά του με έναν άλλο τροφοδοτούμενο από την ψυχρή λογική; Μπορούμε άραγε να τα διαχωρίσουμε όλα αυτά; Εάν μαζευτούνε πενήντα νοματέοι σε ένα κλειστό σύστημα και οι μισοί λένε ότι βρέχει, οι άλλοι μισοί ότι δε βρέχει, ποιος έχει δίκιο; Οι σταγόνες θα μου πείτε. Λάθος! Η πραγματική απάντηση είναι "δε με νοιάζει". Είναι πολύ πιο χρήσιμο να ψάξεις μέσα τους να δεις τι είναι αυτό που προκαλεί αυτήν τη δήλωση, αυτή τη σιγουριά της δήλωσης, τον ενδεχόμενο καβγά τους ή ακόμη ακόμη, το διαχωρισμό τους σε ομάδες με τίτλο "Οι βρεγμένοι" και "Οι στεγνοί".

Αλλά τι λέω, στην τελική η χώρα έχει πάρει την κατρακύλα, το ΔΝΤ μας έχει σαπίσει, οι βουλευτές τα έχουν πάρει από παντού και οι μισοί από αυτούς θέλουν να κλείσει το τροκτικό. Ό,τι να ναι, απταλίστομπαμπαλί... Και μετά, το 35% της χώρας έχει πράσινη πρόθεση ψήφου. Ε, εντάξει, εκεί τι χαρακτήρες να αναλύσεις. Είστε απλά ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ.

12 σχόλια:

Greek Movie Jar είπε...

Πολλοί χαρακτήρες είναι αρρωστημένα κολλημένοι, αλλά σκέψου ότι μερικοί μπορεί να βρίσκονται σε αδιέξοδο, γιατί ή μπλε ή πράσινο θα βγει, όταν το κόκκινο και το λευκό δεν έχουν άλλο αποτέλεσμα από απλή ενδειξη διαμαρτυρίας.

Sacred Chemist είπε...

Ούτε καν ως ένδειξη διαμαρτυρίας δεν αξίζει να τα πάρεις. Όταν στο γκάλοπ απαντάς "Ναι, θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ" αντί να αρχίσεις να βρίζεις που κάνουν γκάλοπ ενώ η χώρα αργοπεθαίνει, είσαι άξιος της μοίρας σου.

Greek Movie Jar είπε...

Και να βρίσεις μην είσαι σίγουρος ότι θα σε δείξει κανένας άλλος εκτός απ' τον Λαζόπουλο,ο οποίος λεφτά βγάζει από την αγανάκτηση του κόσμου, μην ξεχνιόμαστε...Στην κοινωνία της αποσάρθρωσης θα συνεχίζει ο κόσμος να λέει ναι θα ψηφίζω αυτούς που με γονατίζουν, γιατί δεν έχω άλλη λύση.

Sacred Chemist είπε...

Αν και αισθάνομαι ότι έχουμε ξεφύγει, εγώ που δε θέλω την κοινωνία της αποσάρθρωσης θα γίνω αμερικανάκι δηλαδή; Να μην αντιδράω σε τίποτα;

Greek Movie Jar είπε...

Δεν λέω αυτό, απλά μάλλον είμαι εντελώς απογοητευμένη με την κατάσταση και δεν νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι ποτέ. Θα ξεφουσκώσει το θέμα, θα συνηθίσει ο πολίτης τα μέτρα και πάλι τα ίδια Παντελάκη μου.

Sacred Chemist είπε...

Μα εννοείται! Έλα τώρα να διερευνήσουμε τα κίνητρα πίσω από αυτήν την κατάσταση :P χοχο!

Greek Movie Jar είπε...

Φτάνει :) αν συνεχίσουμε θα ξεφύγουμε εντελώς, άσε που θα ξημερώσουμε κιόλας....
1. τα λεφτά

ephee είπε...

Στέλιε, στα 36 μου έχω ρίξει έγκυρο ψηφοδέλτιο μόνο μια φορά σε δημοτικές. Θα μου πεις και τι κατάλαβες. Τίποτα, απλά έχω τη συνείδησή μου καθαρή.
Έμαθα να είμαι έντιμη και να πηγαίνω με το σταυρό στο χέρι σε μια χώρα που θέλει να με σταυρώσει. Ε, τώρα στην κατρακύλα εγώ ευημερώ γιατί έβαλα το σταυρό στην κωλότσεπη από τη στιγμή που κατάλαβα ότι κι εγώ μπορώ να κλέψω!
Κι όταν λέω "να κλέψω" εννοώ να βγάλω λεφτά με τον κόπο μου, που δε θα μοιραστώ με αυτούς που έχουν κλέψει ήδη και πολλάκις.
Από τα μετρημένα τρώει ο λύκος Στέλιεεε!
Από τα άσπρα πληρώνεις φόρους και ΔΕΚΟ, και από τα μαύρα κουτσοζείς.

Ελπίζω μόνο η γενιά μου και η γενιά σου να ξεκολλήσουν από τη χρωματολογία και να σταματήσουν να βάζουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

ΟΛΕ!

Sacred Chemist είπε...

Το άκυρο όμως δε βοηθάει σε τίποτα. Αυξάνει την ποσόστοση της κυρίως παράταξης...

Ξέρω, όλοι με μαύρα κουτσοζόυνε. Το θέμα είναι ότι κάποιοι με μαύρα θησαυρίζουνε...

Και εδώ σας έχω λοιπόν, διοτί κανείς δεν ασχολήθηκε με το απαίσιο κείμενο αλλά όλοι ασχοληθήκαμε με την τελευταία παράγραφο.

Αξίζει να ερμηνεύσει κανείς τα κίνητρα πίσω από αυτήν την κίνηση άραγε;

;)

ephee είπε...

Την ώρα που το διάβαζα ο καλός μου έβριζε γιατί έψαχνε ως dwarf να βρει ένα μαλάκα με ένα θαυμαστικό πάνω από το κεφάλι του να του δώσει ένα μήνυμα. Τρέφω βαθιά απέχθεια για οτιδήποτε αόριστο με κάνει να χάνω το χρόνο μου με δύο πράγματα: ψάξιμο και αναμονή. Το γαμωκούτι κάτω από την τηλεόραση, μου είναι εντελώς αδιάφορο, και το αποφεύγω όσο απέφευγα τα rpg παλιότερα. (γούστα, τι να πεις)
Την αδυναμία σου για το διάβασμα την καταλαβαίνω. Έχω ξεμείνει από ράφια και βάζω βιβλία στο υπόγειο πια..
-Άσχετο: έχεις δει άνθρωπο να διαβάζει με τις ώρες βιβλία μαγειρικής;
Για τα εγκλήματα που λες.. έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς μετέπειτα ως χημικός;

Sacred Chemist είπε...

Το γαμωκούτι είναι ντιβιντί;
Έχω περάσει και από βιβλια μαγειρικής... Είχα βρει και έναν αυθεντικό Τσελεμεντέ στο σπίτι της γιαγιάς μου και τον είχα ξεσκίσει...!

Αδύνατο εώς στη σφαίρα του φανταστικού. Για Ελλάδα πάντοτε. ΓΙα έξω υπάρχει κανονικό μεταπτυχιακό αναλυτικης χημείας το γνωστό εώς Forensic Chemistry.

Πρώτον απεχθάνομαι την αναλυτική και δεύτερον τί να το κάνεις δεν πρόκειται να σε πάρουν έξω και δεν προκειται να έχεις ποτέ δουλειά στην Ελλάδα.

ephee είπε...

Όχι ρε, τι ντιβιντί! Το ντιβιντί παροπλίστηκε την επιμένη της αγοράς καλωδίου hdmi.
Το ιξμπόξου (όπως το λέει ο άντρας) είναι το γαμωκούτι.

Φιλική συμβουλή. Ποτέ βιβλία μαγειρικής σε περίοδο δίαιτας.. Και ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ!