Πρώτα θα δείτε το βιντεάκι. Όσο αντέξετε. Συστήνω να το δείτε μέχρι το τέλος γιατί αλλιώς θα χάσετε πολλά. Πρώτον, να εξομολογηθώ ότι δεν ξέρω πως άντεξα εγώ να το δω μέχρι το τέλος. Δεύτερον, να πω ότι άργησα να μυριστώ ότι θέλω να γράψω από καιρό για ένα τέτοιο θέμα και ότι αυτό το έκτρωμα παραπάνω είναι μια πολύ καλή αφορμή.
Σε αντίθεση με την ephee δε με ενδιαφέρει τόσο η μεταμόρφωση του πρέζακα και η μεταστροφή του προς τα θεία όσο η γενική μαλακία που τον δέρνει.
Δηλαδή ρε φίλε, πέθανε η γυναίκα σου/μάνα του παιδιού από τη μεθ, το παιδάκι σου τραγουδάει όλη μέρα το A.D.I.D.A.S. και συ ξερνοβολάς από δω κι από κεί. Τι διαφορά έχεις δηλαδή από τη Τζούλια;
Πάμε παρακάτω. Άνοιξε τα χέρια του προς τον ύψιστο, ενώ το πιδί έβλεπε τιβί, και τίγκα στη μαστούρα δέχτηκε απεριόριστη αγάπη. Αγάπη ρε φίλε! Δέχτηκε αγάπη από τον ύψιστο πατέρα σε μορφή ηλιαχτίδας μεταμορφωμένης σε μαστούρα του τσολιά και πέρασε από το λιωμένο κόκκαλο της μύτης του στο χρυσό του φρονιμίτη. Και μετά ξαφνικά έκοψε τα ναρκωτικά.
Ρε, δε μπορώ. Ειλικρινά. Καταλαβαίνω την ανάγκη να πιστέψεις κάπου μετά μανίας, καταλαβαίνω πολλά πράγματα. Καταδικάζω τα ναρκωτικά όσο τίποτε άλλο, γιατί ΞΕΡΕΙΣ πάντα που πας να μπλέξεις. Καταδικάζω και τον "head" γιατί δε βρίσκει το κουράγιο να πει, "είμαι γαμάτος και έκοψα τα ναρκωτικά".
Από τον έναν εθισμό στον άλλον. Τι Jesus, θρησκεία, κοράνι, φανατισμός, ποδόσφαιρο, τι heroine, meth, XTC, πίπες. Θα μου πεις από τα πρώτα δεν πεθαίνεις. Ναι, συμφωνώ. Αλλά με τρελαίνει το thought process. ΠΡΕΠΕΙ να εξαρτηθεί από κάπου αυτός ο άνθρωπος. Με θλίβει. Να τα έχεις όλα (θεωρητικά) και να μην έχεις το βασικό: Αυτοεκτίμηση. Πιάνεσαι μετά μανίας από ότιδήποτε πιστεύεις ότι μπορεί να σου προσφέρει αυτό που δεν μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου.
Και γιατί ρε γαμώτο αυτά τα άτομα να συνδέονται τόσο με την τέχνη; Γιατί οι (Pop)Korn στην αρχή ήταν γαμιστερή μπάντα. Μήπως τελικά για να τα δώσεις όλα κάπου πρέπει να 'σαι και κομματάκι βαρεμένος; Και επειδή πολύ φοβάμαι ότι την απάντηση την ξέρω θα πάω παρακάτω.
Γιατί ρε παληκάρι μου, γιατί ειλικρινά; Δε γυρνάς να δεις τι έχεις κάνει; Τι επιρροές έχεις αφήσει στην μουσική; Τι σκατά έχεις προκαλέσει τέλος πάντων με τον ήχο σου; Και για να τελειώσω ελαφρά απογοητευμένος: Αν τελικά η τέχνη σου δε σου αρκεί για να σε κάνει ευτυχισμένο και σε ρίχνει στα ναρκωτικά, γιατί δεν ψάχνεις παραπέρα;
Και αν ψάξεις παραπέρα, η απάντηση σου είναι ο ΘΕΟΣ; Οκ, πάω πάσο
2 σχόλια:
Λίαν προσφάτως έμαθα ότι μια πρώην, αφού έλιωσε στα ντραγκς και τα 'κοψε, τώρα λιώνει στα ευχέλαια και στους εσπερινούς... Τι να πεις... Κι εμένα μαλακία μου φαίνεται. 1ον: ΓΙΑΤΙ θεός αφού τα κόψεις, 2ον: ΓΙΑΤΙ μου αρέσει το Life is Peachy στα 32 μου; ΓΙΑΤΙ;;;;;
Είναι παντού. Επικροτώ Chester Bennigton (Linkin Park). Απίστευτο πάρτυ άνιμαλ, φοβερός τενόρος. Πριν μπει την πρώτη φορά (από τις 3) σε κλινική αποτοξίνωσης κάλεσε κόσμο για να κάνει "πάρτυ". Τον βάλανε στη μέση και τον κοιτούσαν όσο αυτός έπαιρνε και έπινε τα πάντα και δεν ένιωσε. Θεούλης. Και βγαίνει κ το λέει: Με το σπαθί μου ρε! Ήταν τόσο κομμάτιας που αφού είχαν πουλήσει κάτι εκατομμύρια δίσκους και είχαν κάνει 2 τουρ παγκόσμια και τον χώρισε η γυναίκα του τον ανακάλυψαν οι υπόλοιποι της μπάντας ανάμεσα στον εμετό του με τα ίδια ρούχα που φορούσε 2 βδομάδες πριν. Τον ρωτάνε "τι κάνεις ρε μλκ" και λέει "δεν έχω λεφτά να αγοράσω άλλα, έφυγε η γυναίκα μου από το σπίτι." :P
1ον: Θα επιμείνω στην ανάγκη της πατερίτσας ελέω τραγικής έλλειψης αυτοεκτίμησης. Μου φαίνεται το πιο λογικό.
2ον: Προσωπικά έχω κόλλημα με το "αυθεντικό". Δες ηχογράφηση μετά το 0:55
http://youtu.be/IGUKvXBnOFM
Πως να μη σ αρέσει;
:P
(Μέχρι εκεί ρε είχαν κάτι να πουν, όσο ανώριμο και να ταν. Γιατί να ΜΗΝ σ'αρέσει;)
Δημοσίευση σχολίου