Γουμπου

I'm back...
From diakopes... Όχι outer space. Πως πέρασα; Γαμάτα. Τόσο γαμάτα που δε θυμάμαι καν τους λόγους για τους οποίους είπα ουκ ολίγες φορές "Αυτό να το γράψεις γιατί ειδάλλως θα καούνε στην κόλαση οι σκατομπάσταρδοι". Βέβαια αμέσως μόλις επέστρεψα θυμήθηκα γιατί στον πούτσο ήθελα να φύγω εξαρχής.
Αρχικά έχω έναν μαλάκα εδώ δίπλα ο οποίος έχει από τα μέσα Ιούνη, βαράει κάτι καμένες λαΙκούρες (συμπεριλαμβανομένου και του Καζαντζίδη) έξι με έντεκα καθημερινά. Στην ερώτηση "γιατί ρε φίλε μας σπας τ'αρχίδια;" απαντάει, "ε, να ρε παιδιά πέθαναν δυο δικοί μου πρόσφατα και ξεσπάω έτσι..." Η αστυνομία άπραγη. Δεν είναι ώρα κοινής ησυχίας. Και παραθέτω τα δικά μου ερωτήματα παύλα κορσ οβ άκσιονς.

- Εντάξει πέθαναν, αλλά ρε αδερφέ δυο μήνες τώρα μας έχεις τρελάνει. Λίγο σεβασμό ρε πούστη μου. Μια βδομάδα είπαμε, παει στο διάολο, δυο αρχίσαν να πονάνε τα αυτιά μας, την τρίτη το γάμησες.
- Στ' αρχίδια μου ρε διαστροφικό μαλακωμπούκωμα ποιος πέθανε και ποιος όχι. Κάντο κλύσμα και μη μας τα πρήζεις. Δεν αντέχω τη λαΙκούρα. Δεν αντέχω εσένα. Αν είναι δυνατόν δηλαδή; Τι θες να μπουκάρω στο σπίτι σου και να λογαριαστούμε; Μα τον άγιο πούστη, από Δευτέρα αν δεν έχει σταματήσει θα γίνει της πουτάνας.
- Από αύριο κιόλας να βάλω στο τέρμα κάτι τέτοιο:



Βέβαια επειδή στην Ελλάδα δε ζούμε στο 2010 αλλά στο 1610 το πιθανότερο είναι να με συλλάβουν για σατανισμό και να βρω το μπελά μου. Ουφ.
- Να του γαμήσω. Στεγνά. Χωρίς προειδοποήση. Αυγα στο μπαλκόνι, θάνατος στη γάτα του, επίθεση με σαΐτες στο πίσω μπαλκόνι του, φάρσα στο θυροτηλέφωνο. Αλλά μαλακίες λέω. Ο τύπος είναι τόσο μαλάκας που θα πιστέψει ότι είναι αστροδιαγαλαξιακό μήνυμα από τους νκρούς του φίλους και θα το αντιμετωπίσει με 600η δόση Καζαντζίδη.

Note to retarded ppl: Εάν τολμήσει να σχολιάσει κανείς αρνητικά το μίσος μου για τον Καζαντζίδη, ορίζομαι στα κόκκαλα της νεκρής μου φώκιας ότι θα τον κυνηγάω ως φάντασμα μέχρι να αυτοκτονήσει με κωλοδάχτυλο. Οι μουσικές μου γνώσεις μου απαγορεύουν να συμμεριστώ την παράφονη κλαψα ενός αχρείου κοκάκια που είπε πέντε (τα μετράω κιόλας) σοφά τραγούδια για την εποχή του '50. "Μα τι λες ρε μαλάκα ο τύπος τραγουδούσε όπου ήθελε" Ακριβώς, είπα εγώ το αντίθερο; Ξι φαλτσόρε. Και στ'αρχίδια του. Και από διάφραγμα μηδέν. Και στην τελική πάρτε το μπούλο και πάτε να καθαρίσετε μπάμιες. Δέχομαι τον Καζατζίδη για τη γενιά του '50. Μέχρι εκεί. Ούτε φωνή είχε, ούτε ταλέντο είχε, ένας παπάρας γυναικάς με ωραίο μούσι. Και αντε στο καλό μην αρχίσω να βρίζω όπως δε βρίζουν οι αναλφάβητοι νταλικέρηδες του '70. 22 χρονών κουράδα βουρκώνεις με το αγριολούλουδο. Μαλάκα.

Ούτε θα σε λυπηθώ ρε αρχίδι, 22 χρονών σκατό, ούτε εσένα που για καλό σου δουλέυω νύχτα και δε σε πολυ ακούω να μου σπας τα τύμπανα και θα σε διώξω όχι μόνο απόψε, αλλά μια και καλή.

Και στην τελική για να μπορώ να ακούω αυτό ευχάριστα:



Και να ξερνάω και μόνο στη σκέψη του -νεκρού ευτυχώς- ατάλαντου, κάτι πάει στραβά με αυτόν και όχι με μένα.

Συνεχίζω όμως διότι θυμήθηκα έναν καταπληκτικό διάλογο στην Κέρκυρα στην παραλία του Αγ. Γεωργίου πάγων.
Πικτσουρ δε σίνερυ: Ατελείωτη παραλία με πανέμορφα χρώματα, παγωμένο νερό, λίγα ταβερνάκια (καμια σχέση με Παλαιοκαστρίτσα) μικρές ιστιοσανίδες να βολοδέρνουν χαρωπά, ποδήλατα θαλάσσης να κόβονται στα δυο από τα τετραπλάσια τους καταμαράν, ξέρετε ρομαντικά πράγματα... Ε και όόόόσο πάει το μάτι σου, ξαπλώστρες. Ε και πάμε με το έτερον ήμισυ και καθόμαστε σε μια. Και να σου σκάει μύτη η τσιλιβίθρα, που δε μιλάει καν ελληνικά αλλά αγγλικά, ρωτάει αν θέλουμε τασάκι, εκπλήσσεται που δεν το θέλουμε και λέει με το περίεργο μου-καταστρέψατε-την-καλύτερη-ατάκα ύφος "It's six euros"
Βέβαια η Kate κάνει μια πανέξυπνη σφήνα και τον κολλάει στη γωνία λέγοντας του ότι αφού δε θα μας σερβίρει καφέ θα πάμε να βρούμε καφέ και μετά θα επιστρέψουμε για να μη χάσουμε την εξυπηρέτηση. Στο μεταξύ εγώ έβρασα, η Kate με δούλευε, περάσαμε πολύ όμορφα, κάψαμε τις πατούσες μας από το παγωμένο νερό μέχρι να βρούμε μέρος να ακουμπήσουμε τα πράγματα μας και κατέληξε να βράζει κι εκείνη μετά τις πολύ καλές μου εξηγήσεις πάνω στην πολιτική της ξαπλώστρας. Ήθελα να ξερα ρε πούστη μου σε ποια ακριβώς ΔΟΥ υπάγεται το ξύλινο υπόστεγο με τις ξαπλώστρες και τι σκατά απόδειξη θα μου κοβε. Γιατί αν δε μου κοβε, zippo και do it like in Vietnam. Και ξαναμανα στα αρχίδια μου. Νοικιάσαμε ποδήλατο και μαλακιστήκαμε απεριορίστως μέχρι την έλευση του ΚΤΕΛ το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν άδειο και απλωθήκαμε σα βασιλικό ζεύγος μέχρι την επιστροφή στην γραφική Κέρκυρα. Σαν να ανταμειφθήκαμε για το rebel spirit, ε;

Μινγουάηλ, έχω να δηλώσω ότι είδα από κοντά διάσημη τηλεοπτική περσόνα με μεγάλη αγάπη στα ευμεγέθη αντρικά μόρια και ήταν το απόλυτο μπάζο, μιλάμε ούτε να τη φτύσω. Για άλλη μια φορά η πλήρης απομυθοποίηση. Πώς.Είσαι.Έτσι.Μωρή.

Ενημερώνω τους φίλτατους αναγνώστες ότι στο δίλημμα Goody's ή McDonalds απαντάω πλεόν, "εξαρτάται". Φυλακή θα χαμε μπει. Με εφτάμιση ευρώ τη χωριάτικη; Μακ του Μένιου (λογοπαίγνιο) με 2 ευρώ. Και τα τριγλυκερίδια όλα δικά μου. Και έχασα και 3 κιλά. Και άντε για κανα παγωμένο ντουζ στην Παλαιοκαστρίτσα Μάη μήνα για να συνέλθετε που μου θέλετε και δώδεκα ευρώ για ένα σοφρίτο. Να ναι καλά ο κοινωνικός τουρίστας ηλίθιοι, από μας ζείτε. Ποιος ρε έχει λεφτά για 90 ευρώ την ημέρα σε τριάστερο ξενοδοχείο και φαι έξω; Να μη μιλήσω για τα αστικά. Άλλο πακέτο.

Και τελειώνω με υπόσχεση για πιο φρήκουεντ ράητινγκ (εκτός και αν σιχαθίκατε τη χολή μου) τώρα που επέστρεψα στα πάτρια εδάφη. Εγώ το χαμόγελο της ικανοποίησης το έχω. Εσείς;