Λες;

Αν και ξέρω ότι όλοι περιμένετε ένα τρομερά γελόιο ποστ έναντι άφεσης αμαρτιών για τα τέσσερα λίτρα εξαφανιζόλ που έριξα τον τελευταίο καιρό θα προτιμήσω να κάνω κάτι λίγο weight lifting από πάνω μου. Είναι μια τραγική ανασκόπηση που προσπαθώ να κάνω κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Δίχως επιτυχία τα τελευταία τέσσερα χρόνια οφείλω να ομολογήσω. Οπότες, επειδή τα γράφω πάνω απόλα για να τα γράψω και να τα κοιτάω, όποιος βαριέται ας μην διαβάσει το παρακάτω πράμα.

Πάει λίγος καιρός που αποφάσισα να με κλωτσήσω. Η μαλακία είναι ότι παίρνει χρόνο το αυτοκλώτσημα για να σε στρώσει αλλά που να πάρει δεν το περίμενα. Γενικά τείνω να λειτουργώ με διακόπτες. Flip the switch and aaaall is a bright new way of living. Ένα ξερό "κλικ" και όλα αλλάζουν. Αλλά φαίνεται ότι βρίσκομαι σε μια δυναμική αδράνεια τον τελευταίο καιρό. Δυναμική καθώς κατέχει μεγάλα ποσα ενέργειας αλλά παραμένει αδράνεια οπότε τι να το κάνεις. Φαίνεται επίσης ότι μια δραστική διαδικασία αναμόρφωσης του "είναι" μου λαμβάνει χώρα μετά την απομάκρυνση από το λύκειο. Και αυτό που με έτρωγε είναι ότι αρνούμουν πεισματικά τη μεταμόρφωση.

Μα τι πείσμα κι αυτό! Σαν θες να αλλάξεις, δε σ'αφήνεις! Μεγάλο πράγμα ο εγωισμός. Δε βλέπεις μπροστά σου. Και πόσο σκατά γίνονται τα πράγματα όταν ανακαλύπτεις ότι ο μεγαλύτερος φραγμός σε όσα δεν δύναιται να αντιδράσεις γιατί κάτι σε καταπιέζει, είναι ένα χαντακωμένο μέρος του εαυτού σου, που το άφηνες να κοιμάται και να μαζεύει, να μαζεύει, να γεμίζει με όλη τη αρρωστημένη σαβούρα, κι εσύ να γίνεσαι πιο νευρικός, πιο αγχώδης, πιο φοβισμένος, λιγότερο υγιής και όλα αυτά γιατί ένας γαμημένος εγωισμός δε σε αφήνει να πιστέψεις ότι απλά και κατανοητά, επιτρέπεται να κάνεις λάθος.

Ναι, ρε γαμώ το κεφάλι μου το ίδιο ας κάνω λάθος. Ας τα βροντήξω όλα. Ας τα πάρω όλα από την αρχη. Για όνομα δηλαδή ακόμη δε στέκομαι στα πόδια μου και θέλω να πάρω μέρος σε στίβο; Πως την είδα δηλαδή; Όλα τα πράγματα έχουν μια σειρά, φαινομενική, ρεαλιστική, ανατρεπτική πολλές φορές αλλά καλώς ή κακώς δεν μπορείς να καταπιέσεις το είναι σου. Άμα αυτό θέλει να κάνει μαλακίες, εσύ θα χορεύεις στο ρυθμό του. Και αν δε χορέψεις, θα πάθεις αυτό που έπαθα εγώ. Θα γίνεις μια μάζα από ενοχλητικά spam mails που βομβαρδίζουν καθημερινά τον εγκέφαλο σου με όλες της δήθεν αηδίες που έχεις κάνει. Και αυτή η μάζα θα κάθεται εκεί, άπλυτη, βρωμερή και τρισάθλια και θα εσύ θα τη χαζέυεις όσο μεγαλώνει και ρίχνει τη σκιά σου πάνω της.

Και σ αυτή τη σκια θα πας να βρεις καταφύγιο από τη μπόρα που μαίνεται όξω από το κατόφλι του οικοδομήματος που αποκαλείς εαυτό σου. Και ενώ παλεύεις να χτίσεις τον ουρανοξύστη με ατσάλι και γυαλί, έχεις ξεχάσει να πετάξεις τα τούβλα από κοκκινόχωμα που μένουν εκεί στη βάση του οικοδομήματος, έτοιμα να γίνουν άμμος για ακόμη μια φορά γιατί τα στεγανά του κτιρίου μπάζουν.
Και για πότε θα πλυμμηρίσεις δεν έχεις ιδέα. Και μετά, άντε πάρε κουβά και σφιουγγαρίστα και περίμενε να περάσει ο Νώε.