Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Πρέπει

Πρέπει. Το οφείλεις. Το οφείλουμε. Στον εαυτό μας κατά κύριο λόγο καθότι δεν τίθεται ζήτημα χρέους απέναντι σε άλλους. Πρέπει να αντιδράσεις. Πρέπει να αντιδράσω. Δεν πρέπει να μείνω παθητικός σε όλα αυτά. Το σύνολο των συνιστωσών κατευθύνει τα γεγονότα, λεπτές χορδές πάλλονται ρυθμικά υπό τις αλλεπάλληλες κρούσεις του οργανοπαίχτη και το θέατρο γεμίζει αργά αλλά σταθερά καθώς όλοι κινούν να ζήσουν απο κοντά την εμπειρία. Vicariously το αποκαλούν οι Άγγλοι. Και εκεί στη σκηνή μια αρκούδα χορεύει, πατάει σε αναμένα κάρβουνα, σου δείχνει πως με το μαστίγιο και την πείνα, όλα τα καταφέρνει κανείς.

Μια υπέρβαση βρήκε το δρόμο της προς την επιφάνεια. Είμαι άνθρωπος του "θέλω". Είναι κινητήριος δύναμη, προκαλεί καταστάσεις, προσκαλέι την απάθεια και το ραχάτι να μεταμορφωθεί σε πράξη και δυναμικό σθένος ανατροπής. Δε μιλάω για πολιτική. Στ' αρχίδια μου. Αν είναι να μιλάμε για πολιτική να το κλείσουμε. Δεν δύναται να τολμάς να μιλάς για την πολιτική αυτής της χώρας. Όλα είναι άψογα. Όλα βαίνουν καλώς. Τόσο καλώς μάλιστα που υπηρέτες του ξεσκεπάσματος προτιμούν να βαδίσουν με παντόφλα και ρόμπα στον ατιμωτικό θάνατο παρά να μιλήσουν και να ζητήσουν προστασία. Μια πολιτική είναι και αυτό.

Δεν πιστεύω στο "πρέπει" δηλαδίς. Το λοιπόν το νιώθω. Το "θέλω" βγαίνει ακατέργαστο, παρορμητικό, αμάραντο, κινείται ανάμεσα στα θολά όρια της αφηρημάδας και της αφύπνισης. Το "θέλω" στέκεται ρομαντικό εκεί που τα στεγνά και ανώριμα "πρέπει" των υπολοίπων καταλήγουν να δημιουργούν σκιασμένα ανδρείκελα, χαμένα στο σκότος της ανάπαυλας. Το κόστος του "θέλω" που καταπιέζεται, και πατιέται ως ο τρύγος, για να δώσει μούστο και κρασί. Ενίοτε και ξύδι. Υπάρχει; Το θέλω μου εμένα ωρίμασε. Έσκαψε λακκούβα και κούρνιασε μέχρι που τελείωσε το λίπος. Και γέμισε το σώμα μου λίπος για να είναι σίγουρο ότι δε θα ξεφύγει εκεί, αλλά θα μείνει καλά κρυμμένο και θα με τρώει σιγά σιγά μέχρι να αρνηθώ την κηδεμονία του.  Το θέλω το δικό μου, βγήκε από τα εισαγωγικά του γιατί από σήμερα δεν είναι δήθεν. Από σήμερα είναι ένα πρέπει. Βροντερό, ώριμο, δυνατό, ακατάπαυστό, δυναμικό, εκδικητικό.

Πρέπει επιτέλους να αλλάξει αυτό το χάλι. Πρέπει να σταματήσουμε να γεννάμε ιεραπόστολους. Πρέπει να σας πάρει όλους ο διάολος και να σαπίσουν τα κουφάρια σας. Πρέπει να βασανιστείτε όσο ποτέ άλλοτε. Πρέπει να κριθείτε. ΄Οχι, επειδή "πρέπει". Επειδή το θέλουμε.

4 σχόλια:

ephee είπε...

Τι κρίμα να μη συμμερίζονται τα θέλω των λίγων σαν εσένα κι εμένα και οι ορδές των κομματοπροβάτων (a.k.a. κομματόσκυλων)

Που είσαι ρα παλικάρι μου; Μαύρα μάτια κάναμε! Εξεταστική οκ;

Sacred Chemist είπε...

Έλα ντε, που είμαι... Πρέπει να δολοφονηθεί κάποιος για να γράψω απότι φαίνεται...

Καλούτσικα, 3 στα 4.
Πάμε δυνατά Σεπτέμβρη, είναι το αυτοκλώτσημα στη μέση.

Διακοπές καλά ;

ephee είπε...

Διακοπές ζάχαρη φίλε μου!
Δεν υπάρχει άλλη νύφη να πίνει μπύρες με την πεθερά της!
Κοιτάω χτες έξω από το παράθυρο, και βλέπω κάτω κάτι σκατζόχοιρους, κάτι κοράκια πιο πάνω να πετάνε, και ξαφνικά περνάει κι ένα παραπέντε μ'έναν τύπο κρεμασμένο!
Σούπερ λέμε!
Από Σεπτέμβρη αυτοκλωτσιόμαστε, τώρα άραξε! ;)

Sacred Chemist είπε...

Μια χαρούλα...
Ναι λίγη χαλάρωση επιβάλλεται αλλά και να θες να αγιάσεις δε σε αφήνουν.

Θα αφοσιωθώ ακόμη μια φορά στο γράψιμο του βιβλίου μου και εάν κάτι με τσινίσει θα ξαναγράψω...

So long...!