Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Αναντάμ παπαντάμ...

Και έρχεται μια ωραία πρωία που ανακαλύπτεις ότι ο κόσμος έχει πολύ περισσότερη πλάκα απ' όσο νόμιζες. Γενικώς δηλαδή είχα την άποψη ότι καθείς κάνει ότι του καυλώσει αλλά πλέον χασκογελάω σαν καθυστερημένο τελετάμπυ και απολαμβάνω την ανθρώπινη βλακεία σε όλο της το μεγαλείο.
Είναι γενικώς ουτοπικό να περιμένεις λογικές πράξεις από τα άλλα όντα. Ο καθένας αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως μια ξεχωριστή οντότητα ασύνδετη από την πραγματικότητα. Θεωρία των παράλληλων συμπάντων στο έπακρο ενώ όλοι βρίσκονται στο αποκορύφωμα του απόκρυφου ηδονιστικού αυνανισμού στον οποίο αρέσκεται ο κάθε "σκεπτόμενος" άνθρωπος ανταγωνιζόμενος τον συνάδελφο συμπαντικό ενδοπαλαμικό παλινδρομιστή (μπάντα, ψάξτε τους).

Αυτό που έχουμε ξεφτιλίσει εντελώς δε είναι η έννοια της φιλίας. Αυτοπροσδιοριζόμεθα πλέον αποκλειστικά και μόνο μέσω των φορέων κοινωνικής δικτύωσης που προσφέρει απλόχερα το διαδίκτυο, συμμετέχουμε σε ομάδες καθυστερημένων ανθρώπων των οποίων το σύμπαν έτυχε να διασταυρώνει ένα κομμάτι της σκοτεινής του ύλης με το δικό μας και χαιρόμαστε για την ανεκδιήγητη διαστροφή που απολαμβάνουμε πλέον θελκτικά. Αναζητούμε ίσως θα τολμούσα να πω. Η μόνη μας προστριβή με το λεγόμενο RL (real life δια τους μη gamers) αντικατοπτρίζεται από το βούλιαγμα στο ξυπνητήρι που προκάλεσε μια ιδρωμένη γροθιά. Δύσκολο να βγεις να κυνηγήσεις τη ζωή όταν όλη μέρα μοιράζεσαι αμπελοφιλοσοφίες με διάφορους πίσω από μια οθόνη και ένα πληκτρολόγιο. Μέχρι τα ξημερώματα. Ποια μαθήματα και μαλακίες, ποια δουλειά, πρέπει να ταϊσω τη φάρμα μου, να δηλώσω συμμετοχή στο τάδε αστρονομικής σημασιας event, να ξεπεράσω το χωρισμό μου, να δηλώσω σε έναν φίλο μου ότι του θύμωσα. Για την ακρίβεια, να τον σβήσω από παντού γιατί σε αυτό τον ορυμαγδό της δικτύωσης και επικοινωνιας είναι πραγματικά πλεόν τόσο εύκολο να βγάλεις κάποιον από τη ζωή σου. Τον γράφεις στο ιντερνετικό παπάρι σου με Times New Roman 72 στιγμών και τον διαγράφεις σαν κακογραμμένο καλλιγραφικό "πι" που το κανες τόσο σκατά που πλέον σου μοιάζει με κώλο με ουρά.

Χελόου, πάντα κώλος με ουρά ήταν απλά εσένα σου φαινότανε καλλιγραφικό "πι" για όσο σε εξυπηρετούσε. Όταν ήθελες να εντυπωσιάσεις απλά έκανες την ανασκαφή στο διαδικτυακό τεφτέρι σου και το κόλλαγες παντού. Δεν είναι ασυμφωνία χαρακτήρων όπως θα έλεγε κάποιος με ένα έξυπνο λογοπαίγνιο. "Πι' το ενα, "πι" και το άλλο. Επιλογή σου να το κοτσάρεις και να το βαφτίζεις καλλιγραφικό. Αν μια μέρα αρχίσει να σε χέζει, πρέπει να αρχίσεις να αναρωτιέσαι τι στο καλό μπορεί να έκανες λάθος. Αλλά ξέχασα. Τίποτα.

Αγαπητή μπλογκέρισσα, την έδωσα την κλωτσιά στον εαυτό μου. Και δουλεύει. Και ναι, μπορείς να γλύψεις τον αγκώνα σου. Στην τελική βάλε λίγο σάλιο στο δείκτη και τρίψτο πάνω του. Τα μέσα διαφέρουν μα η αφύπνιση κοινή και συνειδητοποιημένη. Ένα μήνα εχω να αναρτήσω ένα γαμημένο κείμενο. Όχι γιατί δεν έχω κάτι να πω. Η αναλγησία και έλλειψη ροπής που χαρακτήριζαν τη ζωή μου μέχρι πρότινος ήταν καθαρά και μόνο επιφανειακές. Έχω τόσα πολλά να πω που αισθάνομαι ότι είναι περιττά.

Δώσε κλότσο να γυρίσει και από δω παν οι άλλοι.

7 σχόλια:

Greek Movie Jar είπε...

Αγαπητέ Υπνοβάτη δεν χρειάζεται να κοροϊδέυεις, για μερικούς ανθρώπους ο χωρισμός είναι μια αλλαγή στο status και like σε groups αγάμητων. Α ναι, ξέχασα και block σε όλους τους φίλους του πρώην.

Sacred Chemist είπε...

Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν κοροϊδεύω :P
Τα του καίσαρος τω καισαρι...

ephee είπε...

Xαίρομαι που αυτοκλωτσήθηκες, και είμαι σίγουρη πως διακρίνεις αισθητή βελτίωση.
Ωραίο το RL ε; Έχει και μυρωδιά!

Sacred Chemist είπε...

Ναι, δεν πήγαινε άλλο. Πλέον η μέρα ξεκινάει με μια γερή κλωτσιά για να μην πέσω πάλι :P

Ανώνυμος είπε...

Χμ.. Σπόντες.

ΟΚ, θα πάμε για καφέ να μιλήσουμε και να αναλύσουμε τα περί φιλίας, καθώς και τα περί αυτογνωσίας.

Ελπίζω μόνο να μην ήταν όλο το άρθρο σπόντες προς το πρόσωπό μου, γιατί δε νομίζω ότι με αντιπροσωπεύουν όσα έγραψες.

Στην τελική, εγώ ξέρω σε τι ακριβώς έκανα λάθος και, ναι, πολλές φορές καταντάω παιδαριώδης. Οπότε εγώ τη ζητάω τη γαμημένη τη συγγνώμη κι αν θες τη δέχεσαι.

Ανώνυμος είπε...

Χαχα και αφού ο καθείς ζει στον κόσμο του ως κέντρο αυτού και συμπεριφέρεται σαν άρχοντας .....εσύ δεν άντεξες και έκανες δικό σου κόσμο ( μπλογκ ) .....Ήσουν ακόλουθος?
Απλά παρακολουθείς την τριμεγιστη ηλιθιότητα των άλλων ? Ή συμμετέχεις σε αυτή ?
Ξύπνησες καταμεσής του ταξιδιού και τρομαξες ?
Neo we've got news for you
This is life ....get used to it
Κατέβα από το καλάμι και κατάλαβε ότι δεν διαφερεις και πολύ από τους άλλους..

Sacred Chemist είπε...

Είναι τόσο παλιό αυτό το κείμενο και αναφέρεται σε τόσο συγκεκριμένα γεγονότα που το διάβασα τουλάχιστον πέντε φορές για να θυμηθώ τι σκατά λέει.

Τα σχόλια που έχω να κάνω είναι:

1. Γράφω πολύ ωραία όταν θέλω ο πούστης μπράβο μου.

2. Το καλάμι μου χαιρετά το δικό σου.
It takes one to know one.

3. Στο ίδιο φέρετρο θα μπούμε.

4. Get a life. Σοβαρά όμως.
Ή σχολίασε σε κάτι πιο πρόσφατο.