Χωροχρονικές Ανησυχίες

Δεν είναι λίγες οι στιγμές της μικρής ζωής μας κατά τις οποίες αναρωτιόμαστε τι θα συνέβαινε αν...(ελεύθερη σκέψη καθενός). Εγώ προσωπικά έχω συλλάβει τον εαυτό μου να προσπαθεί να βρει πολύ συχνά άκρη, έστω και με την απλή λογική που διαθέτει σε πολλά αναπάντητα ερωτήματα που βασανίζουν ακόμη και τους μεγαλύτερους επιστήμονες του κόσμου κατά καιρούς. Εδώ ανακαλύπτει κανείς την τραγική ειρωνία της όλης αυτής εσωτερικής αναζήτησης στα άδυτα του επιστημονικού κόσμου καθότι διαφαίνεται πλέον ότι πρόκειται για κάτι εντελώς μάταιο. Παρόλα αυτά, το μικρό μου μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει το λόγο για τον οποίο θα έπρεπε να σταματήσει να τρέχει αχαλίνωτα και να διασχίζει τα χωράφια οποιουδήποτε και όποτεδήποτε.

Είναι δεδομένο κατά κάποιον τρόπο στο κεφάλι μου ότι ο άνθρωπος είναι ένα εντελώς παραπλανημένο όν. Και το χειρότερο έιναι ότι αυτοπαραπλανόμεθα ανελέητα και αδιάκριτα σε όλους τους τομείς αναζητώντας το κάτι παραπάνω, αναζητώντας τρόπους να ενισχύσουμε τις ήδη εκπληκτικές δυνάμεις που έχουμε ως είδος με σκοπό να μιμιθούμε διεργασίες πολύπλοκες και τεχνικές. Το ενδιαφέρον της ελεύθερης σκέψης μου στέφεται συνήθως προς την απεριόριστη κίνηση μέσα σε ένα μέρος που ονομάζουμε Χωρόχρονο. Και αυτό γιατί πολύ αργότερα καταλάβαμε ότι αυτά τα δύο είναι μάλλον πάνε πακέτο. Έχει αποτελέσει όνειρο του κάθε ανθρώπου, έστω και για μια απειροελάχιστα μετρήσιμη ποσότητα χρόνου, να μπορέσει να ελέγξει την τέταρτη διάσταση που διέπει το σύμπαν μας. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η δύναμη του Χρόνου ήταν αντιληπτή από τις πρώτες κιόλας ημέρες της ύπαρξής μας. Το πιο απλό παράδειγμα...Η μετάβαση από τον Ήλιο στο Φεγγάρι, από την ημέρα στη νύχτα, έδινε και δίνει στους ανθρώπους την αίσθηση της προόδου. 

Αν κάποτε έιμαστε ικανοί να δαμάσουμε το χώρο και τον χρόνο, πως θα το εκμεταλλευτούμε; Θα γυρίσουμε στο παρελθόν και θα φροντίσουμε για το μέλλον μας; Με τη δική μου ταπεινή λογική, θα φαντάζουν ακατόρθωτες για αρκετά χρόνια ακόμη οι τηλεμεταφορές καθώς και οι βόλτες στο Χρόνο. Εδώ εισέρχεται και ένα καταπληκτικό παράδοξο:Ο Χρόνος για αρκετά χρόνια θεωρούνταν ανθρώπινη εφεύρεση. Αυτό και μόνο καθιστούσε τα ταξίδια σε αυτόν αδύνατα. Τα σενάρια "Back to the future" έπεφταν στο κενό και οι ανθρώπινες δυνατότητες περιορίστηκαν σημαντικά στη φαντασία κάποιων. Ώσπου ήρθε ένα μάτσο απο μυαλωμένους ανθρώπους και μας ενημέρωσε ότι ο Χρόνος είναι διάσταση και όντως διέπει κάθε μας κίνηση. Και ως διάσταση βέβαια, (αόρατη μεν, αλλά αντιληπτή κατά κάποιον τρόπο, δε...) θα πρέπει να είναι μεταβλητή. (Δεν είναι η σωστή λέξη αλλά κάνει τη δουλειά της...)

Από την άλλη μεριά, η τηλεμεταφορά βασίζεται σε ένα και μοναδικό σενάριο, το μοναδικό που μπορεί να την καταστήσει πραγματοποιήσιμη. Η ιδέα της καμπύλωσης του Χώρου με κατάλληλο τρόπο ώστε η Αφετηρία και το Τέρμα να βρίσκονται στην ουσία στο ίδιο μέρος ήταν αυτή που καθιέρωσε την τηλεμεταφορά δυνατή σε σειρές όπως το Star Trek. Μήπως όμως έχουμε παραβλέψει κάτι; Σύμφωνα με τις γνώσεις μου, ο Χώρος υπάρχει σε συνάρτηση με το Χρόνο και λογίζονται ως ένα ''πακέτο'', τον επονομαζόμενο Χωρόχρονο. Θα ήταν άραγε δυνατό να καμπυλώσουμε τον Χώρο αλλά να αφήσουμε τον Χρόνο ανέπαφο;

Οι μέχρι τώρα μελέτες και παρατηρήσεις είναι απογοητευτικές. Το μόνο πράγμα που φαίνεται να μπορεί να καμπυλώσει το Χωρόχρονο είναι σώματα μεγάλου βάρους. Τεράστιου βάρους. Κολοσσιαίων διαστάσεων για την ακρίβεια σε σύγκριση με τις δικές μας. Και ναι, αυτά τα σώματα είναι τα πλανητικά σώματα. Φανταστείτε ένα δίχτυ τεντομένο και στη μέση να αφήνουμε μια μπάλα από Μόλυβδο. Αν παρουσιάσουμε το δίχτυ ως το Χωρόχρονο και τη μπάλα ως ένα ουράνιο σώμα, τότε το βούλιαγμα που παρατηρείται από το βάρος της μπάλας είναι η καμπύλωση του Χωρόχρονου. Άρα για να τηλεμεταφερθούμε θα πρέπει να αποκτήσουμε μάζα της τάξεως των 5.9742 × 10^24 kg (η μάζα της Γης) και να κάμψουμε το Χωρόχρονο γύρω μας; Και αν η καμπύλωση δεν είναι αρκετή; Από την περίφημη εξίσωση του Einstein Ε=mc^2 θα πρέπει μάλλον να ξεχάσουμε τις μετατροπές μάζας αλλά και τα όνειρα της τηλεμεταφοράς. 

Όσο μεγάλο και όμορφο να είναι το σύμπαν δυστυχώς διακατέχεται από κάποια σαφή όρια. Κανένα σώμα δεν μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός. Αυτό όμως φαίνεται να είναι προϋπόθεση για την ραγδαία απόκτηση κολοσσιαίων ποσοτήτων μάζας ή ενέργειας με σκοπό την μετατροπή της σε μάζα (ναι,γίνεται...) και με λίγα λόγια βράσε ρύζι. 

Πριν από κάποιον καιρό έπεσε στο μάτι μου ένα άρθρο το οποίο μιλούσε για την επίτευξη ενός μακρινού στόχου για κάποιον που έζησε ελάχιστες δεκαετίες. Η τηλεμεταφορά φωτονίων ήταν πραγματικότητα. Διαβάζοντας το άρθρο προσεκτικότερα διαπίστωσα ότι δεν ήταν. Το μετέφεραν το φωτόνιο δε λέω αλλά στην προκείμενη περίπτωησ μάλλον η λέξη "Μετέφεραν" είναι λανθασμένος όρος. ''Ανδημιούργησαν'' θα έλεγε κανείς ένα άλλο ίδιο, σε μια άλλη τοποθεσία και ταυτόχρονα καταστρέφοντας το πρωτότυπο. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος η τηλεμεταφορά είναι πολύ πιθανό να καταστεί εφικτή για αντικείμενα. Τι γίνεται όμως με εμάς τους ανθρώπους;Δυστυχώς απότι φαίνεται, οι άνθρωποι δε γίνεται να τηλέμεταφερθούν διοτι κατέχουν ίσως το μοναδικό πράγμα που προσπάθησαν πολλοί να εξηγήσουν μα κανείς τους δεν τα κατάφερε στο τέλος:

Ψυχή...