Μα τα τραγανά πιρούνια, ένας μαλάκας ελέυθερος!

Θέλετε ιδιαίτερο "αθεϊσμού"; Να στρώσουμε όλοι μαντήλες χάμω, να αλείψουμε σιμιγδαλένια φετούλα με ένα λεπτό στρώμα από λίπος αγελαδίτσας και λιγάκι μέλι και να κάτσουμε να τα πούμε.

Εμπρός λοιπόν περιμένω.

Εγώ ας πούμε ενθουσιάστηκα με τον μητροπολίτη Σιατίστης. Εώς και πάρα πολύ. Βέβαια είτε είναι κομματάκι τρελούτσικος είτε τα αρχίδια του κρέμονται μέχρι τον πυρήνα της γης χωρίς να χαμπαριάζουν τίποτα από το πυρ το ενδότερον. Ή έχει μια αρμαθιά κομάντοζ να τρέχει ξωπίσω με ζνάηπερς και μπουρλοτιέριδες και για γυναίκα τη Μπουμπουλίνα, έτοιμη να δείρουν τους ταούγκανους. Ή έχει lightsaber.

Πιάσε έκφραση φίλε χριστιανέ: "Δεν είναι ο άνθρωπος εικόνα του Χριστού όποιος και εάν είναι; Δεν είναι ένας μετανάστης, ένας πρόσφυγας, ελάχιστος αδελφός του Χριστού; Κανείς δεν μπορεί να παίζει "εν ου παικτοίς". Ο λόγος του Θεού έχει απόλυτο και αιώνιο κύρος."

Να σε δω να τα λες αυτά και να τα υποστηρίζεις πιο πολύ από όσο υποστηρίζει το σουτιέν το βυζόμπαλο και σκίζω και καλσόν και βράκες και ιμάτια κι ό,τι στα τάρταρα θες. Αλλά πού , που, που να σε πάρει και να σηκώσει, άμα σου πέσει η νοημοσύνη δε θα σκύψεις να τη βάλεις στη θέση της.

Βρε στρουγκανόβλαχοι, ντεμεκ άθεοι όλοι σας, ο άθεος είναι αυτός που δεν ενδιαφέρεται για την ύπαρξη του καλού θεούλη, όχι αυτός που βγαίνει στα πάνελ και βρίζει από πάνω ως κάτω τους πιστούς και τους αποκαλεί πρόβατα και όλα τα συναφή.

Μα πως θα ήτο δυνατόν άλλωστε να υποστηρίζεις τον αθεϊσμό-αγνωστικισμό-γουατέβαρρρ χωρίς να αναγνωρίσεις και δεχτείς αυτή την απόλυτη ανάγκη του ανθρώπου να αποτάξει την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι του και να της προσκολλήσει και τέσσερισίμιση οκάδες νόημα υπό το πλαίσιου του ανώτερου όντος που έχει στην κατοχή του ένα ιδιαίτερο σχέδιο για τη διάσωση της ψυχής;

Η φθορά είναι αδυναμία για τον άνθρωπο και η αφθαρσία ο απόλυτος στόχος. Λίγοι μπορούν να ενστερνιστούν το κβαντισμένο τοπίο της διαδρομής μας και να "μεγαλουργήσουν" επί τούτου. Κατά βάση αυτοί είναι σαφρακιασμένοι, μανιοκαταθλιπτικοί καλλιτέχνες πάσης φύσεως - αυτό για να μην αναρωτιέστε τι έχει όλο τούτο το συνάφι - και όλοι οι υπόλοιποι φυλάνε την καλή πιτζάμα ως κόρην οφθαλμού για το κυρελέησονδεύτετελευταιόνασπαζμόν. (πόκεμον κι αυτό;)

Εσύ κύριε ως άθεοςκλπ, οφείλεις, υποχρεούσαι, να δεχτείς αυτή την ανάγκη, να την καταλάβεις, να συνειδητοποιήσεις αν σε καλύπτει και να αποφασίσεις τη θέση σου στην ύπαρξη θεού. Έτσι κι αλλιώς η λογική παρατήρηση-πείραμα-απόδειξη ουδεμία θέση έχει στην παρούσα κουβέντα, προς το παρόν τουλάχιστον. Και μετά, αντί να κωλοχτυπιέσαι σαν ο μέγας φιλόσοφος, διότι λετς φέης ιτ, δεν είσαι, κάτσε στα αυβγά σου και μη λες πολλά.

Το πρόβλημα μας δεν είναι ότι δε σκεφτόμαστε. Είναι ότι όταν το βάζουμε να δουλέψει, το ρελαντί είναι τόσο χαλαρό που όσες στροφές και να ανεβάζεις δεν το σώζεις. Και να σκεφτούμε, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι μαλακίες. Πάρε παράδειγμα αυτό εδώ:



Όλο αυτό πάντως με τις λίστες και τη βουλή και τη ΧΑ και τη χώρα και όλα αυτά τα τζιμπράγκαλα εμένα μου θυμίζει εκείνο το αείμνηστο:

-Άσε ρε, χτες έπαθα μεγάλη νίλα.
-Τί έγινε ρε;
-Να, είδα την Ελένη στο πάρκο με έναν δίμετρο τύπο σε μια πόρσε.
-Και;
-Να μωρέ, είχε βάλει αυτός τη γλώσσα του στο στόμα της και το χέρι του στο στήθος της και εκείνη του χάιδευε τα αχαμνά.
-Όχι, ρε μαλάκα.
-Ναι και δεν ξέρω τι να κάνω. Ρε συ Μάκη, λες να με κερατώνει;

*Tα ελάφια είναι ευγενική προσφορά του Αλεχάνδρο

Σ' αγαπώ γιατί έχεις πάτο μουστακάτο

Τον αράπη κι αν τον πλένεις, απλά τον καθαρίζεις. Το σαπούνι δεν το χαλάς γιατί μπορεί να είναι και βρώμικος. Τι θα πει βρώμικος; Λερωμένος ρε παιδί μου, πως το λένε να δεις. Α, ναι! Μπιχλιάρης. Το οποίο έχει κατι πολύ gay ως λέξη.

Gay λέξεις: Οι λέξεις που σου βγάζουν μια τραγική χαρωπάδα (κατά το σουμάδα) και είσαι σίγουρος ότι αν ήσουν ΚΑ.ΠΟΥ. (κακιασμένη πουστάρα, σας φιλάω και σταυρό και κομποσχοίνι το έχω διαβάσει σε αδερφοπεριοδικό) θα τις έλεγες Σι-Γουρ-ρο-τατατα, κόβω τα νύχια μου.

Σας τη βγαίνω πολύ οφσάιντ με την "ομοφοβία"; Χέστηκα. Επανάληψη για όσους διαβάζουν: Εγώ γράφω. Έχω τις μέρες μου κι εγώ. Όπως έχω το όνειρό μου, το ποδήλατό μου κι ένα αμάξι με δυο (πράσσειν) άλογα, έτσι έχω και τη μαλακία μου που άμα πάρει μπρος και δώσει και γυρίζει τότε μη με σταματάς Χαρίλαε, άσε με να τους ξεσκίσω. Tώρα θέλω να πω ένα ζήτω κι ένα μπράβο και θα δώσω - ναι, θα το δώσω γιατί τους αξίζει - ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη σε όλες τις αδερφές -ξαναματαλέω χρησιμοποιώ αποκλειστικά εκφράσεις που έχω διαβάσει σε περιοδικό για αδερφές (γαμώ τις παρενθετικές σήμερα, θα το ξεσκίσω το θέμα) - σε όλες τις αδερφές λοιπόν που αγωνίζονται για το δικαίωμα τους να κάνουν σεξ όπως αυτές θέλουν. Εντάξει; Να το πάω παραπέρα;

Οι μπιχλιάριδες ρε παιδί μου είναι το κάτι άλλο. Είναι η μύγα που μπαίνει μες στο γάλα μόλις το χεις σερβίρει στο κόκκινο ποτήρι nesκαφέ. Είναι το κουνούπι που έπεσε στη βότκα λεμονάδα που παρήγγειλες και δεν μπορείς πλέον να την αλλάξεις στο τζαμπέ γιατί έχεις καταναλώσει τη μισή και βάλε. Είναι το σπέρμα τάυρου που φημολογείται ότι έχει η μαλακία το ρεντ μπουλ και κάθε φορά που πίνεις μια γουλιά αναρωτιέσαι ποια από όλες τις γεύσεις είναι.

Ε, φαντάσου τώρα μια ΚΑ.ΠΟΥ. που ψέλνει στις εκκλησίες στο όνομα της παναγίας αχράντου/ευλόγησον καλέ κι εμάς από δώθε με το θυμιατήρι να σκύψουμε να χαιρετηθούμε να νιώσουμε τη σύνδεση με τα θεία και τη βγάζει και η τιβί που δεν είναι πια κουτί κι έχει εικόνα ζωντανή (χαίρε ΗΜΙΖ) η οποία είναι και μπιχλιάρα. Και είπεν ο θρήσκος κάψτε τον, τον πούστη αλλά εκείνος έψαλλε με δύναμη τόση, που η πλάση όλη δεν μπορούσε να τονε εσταυρώσει κι έτσι τον άφηκαν ήσυχο.

Και τα μπέρδεψε η ΚΑ.ΠΟΥ. όταν διάβαζε τη στήλη με τίτλο "Πως να τον παίρνετε καλύτερα" (ναι, καλά μαντέψατε, κι αυτό τίτλος από άρθρο αληθινότατοτατοτατος) και νόμιζε ότι εκεί που έλεγε "παρακαλέστε έναν φίλο σας να σας δανείσει το δονητή του" έλεγε "γλύψτε ένα νεοναζιστικό ομοφοβικό κόμα για να μη σας σαπίσουν στο ξύλο με την πρώτη ευκαιρία". Και έγραψεν το σχόλιον στο ΕσύΣωλήν: "άσε μας κουκλίτσα μου" και απέσπασε θαμπς απ. - το σύμβολο του "γουέλ νταν" και ντιν νταν οι καμπάνες βροντάν μαζί με τα βραχιόλα της Γερακίνας που κίνησε νερό κρύο να φέρει. Αλλά το λούστηκε μετά το παγωμένο το νερό και τό 'παθε το εγκεφαλικό και τώρα έχει στραβώσει το σαγόνι και μιλάει με το "θου".

Καταλάβατε μανταμισες και μαντεμουαζέλες και γαζέλες δίμετρες που με διαβάζετε πόσο αστεία είναι η ζωή;

Βολέψου συ και γράψε τον λοιπό πλανήτη στη δεξιά σόλα που χει φαγωθεί από κείνο το τσιμεντένιο πράμα που δεν έλεγε να στρώσει ο δήμαρχος τρια χρόνια και πέρασες μια μέρα προεκλογικά και είχε ρίξει καυτό μαζούτ και πάει μετά γαμήθηκε η πιπεριά γιατί έλιωσε η σόλα.

Και αφού τονε ψηφίσουμε και τονε κάμουμε και βουλευταρά (κατά το δουλευταρά) και στολίσει την αρχαιελληνική μουστάκα με καρούλια και εγκώμια πλεγμένα από σαπούνι μάρκας "Ο εβραίος επέστρεψε - η παλιά κλασική συνταγή του 1940", θα βγει παντού στα παραθυρόφυλλα του browser της γειτονιάς σας (ο φιλικός γείτονας σε λέω, κάτι ωσαν τον άνθρωπο αράχνη) και θα τον μνημονεύουνε όλοι: "Κούκλος κούκλος", θα φωνάζουν όπως φωνάζουν στον νονό "άξιος άξιος". Και θα δώσει και συνέντευξη. Ναι, ναι συνέντευξη που με το ζόρι αρθρώνει ο τρισκατάρατος, αλλά συνέντευξη στο ΜπιΜπιΣι (σι κι εγώ, μόνοι πάνω στη γη) για την παρουσία της ΕΛ.ΑΣ. ("έλ.α και πάρε μου το" σε νανουριστικό σκοπό ακούγεται στο βάθος) περί του καινούριου εμφύλιου που σπαράζει τη χώρα τούτη.

Ανατσουτσουρεύτηκα σας λέω.

Γι αυτό εγώ λέω, τον αράπη κι αν τον πλένεις, τον αράπη απλά πλένεις. Και στην τελική μην τον πλένεις, μια χαρά αράπης είναι, θα πλυθεί και μόνος του. Δε θα ανοίξουμε τώρα δω πλυντήριο αράπηδων. Αφού το'πανε (κοτόπουλο πανε) σε λέω και στο ΜπιΜπιΣι "Δεν υπάρχουν νόμιμοι μετανάστες στην Ελλάδα". Χαζά είναι μπρε αυτά. Στο χωριό μου ήσανε οι "κουζουλοί". Έλα όμως που τώρα όλοι κουζουλάθηκαν κι εκεί κι εδώ κι όπου γυρίσω τη γκλάβα μου, μαλάκες θα βρω.

Ποιος φταίει; Τι ποιος φταίει μωρέ μαλάκα; Ντιπ για ντιπ βόδι είσαι;
Εσύ σχολείο δεν πήγες ρε σουρουκλεμέ; Κι αν πήγες, έβγαλες το κουλό σου έξω (ναι, το κουλό με το οποίο ανακάλυψες τη σεξουαλικότητά σου - απευθύνομαι και στα δυο φύλα και μια σημείωση: τη σεξουαλικότητα μας την ανακαλύπτουμε με το χέρι ή με αντικείμενο τελος πάντων σε αρκετά μικρή ηλικία, άμα συ σκέφτηκες ότι την ανακάλυψες με τον Γιώργο στο Γυμνάσιο, ΕΚΠΛΗΞΗ. Είσαι ηλίθια.) να γράψεις δυο κουβέντες στο τάμπουλα ράζα (αιώνια Τσιρίδου, Μήτσε που μου σμπρωχνες το χέρι για να μου λερώσεις τα βιβλία, σκατομαλάκα και έχουν όλα γραμμές στη μέση της σελίδας και θα μου λένε τα παιδια μου: Μπαμπά, τι μαλάκας ήσουν και έκανες γραμμές μες τη μέση των βιβλίων) που χεις για μαυροπίνακα στο κοκονιό σου;

Όταν μιλούσαμε στην ιστορία και στα αρχαία και στα θρησκευτικά που για όνομα του Αλλάχ, του Βραχμαπούτρα και του Τζίζας γιατί κανείς δεν είπε "τι μαλακίες λέτε ρε;"

Γιατί ενώ υπήρχαν χαζοβιόλες καθηγήτριες που νόμισαν ότι δε θα τις φάει το κύκλωμα κι ότι θα κάνουν επανάσταση καταλήξαμε όλοι βόδια;

Αυτό φταίει ρε, η παιδεία, που τώρα τα παιδία παίζει και η παιδεία πάει περίπατο μαζί με όνειρα, μπουρμπουλήθρες και μια Χάρλεη Ντέβιτζον και χάνεται στο ηλιοκαμμένο οδόστρωμα.

Που για να πάρεις το σκουπίδι από κάτω να το σηκώσεις και να το πετάξεις στον πλησιέστερο κάδο θα σου πέσει ο κώλος. Που σας πληροφορώ το έκανα για έναν ολόκληρο χρόνο στους φίλους μου που στο τέλος ντρέπονταν τόσο πολύ να πετάξουν ακόμη και τσίχλα κάτω κει ανάμεσα στα δέντρα. Σκουπίδι κάτω εσύ; Μάζεμα εγώ και ουδέν σχόλιον.

Αλλά βλέπεις οι φίλοι μου, η παρέα, τα ψυχαδέρφια μου να πούμε, είναι τζιμάνια. Οι υπόλοιποι είναι ντιβάνια. Αμ, πως θα γίνει για; Άμα όλοι βρίσκαμε τον ίσιο δρόμο έτσι, να ορίσουμε πέντε-δέκα ιεραπόστολους να φέρουν γύρες στην πόλη και τέλος. Κυβερνητικά σχέδια και δόσεις ο Θεοδόσης κι έχουμε και τη γαμωτρόικα που ανάθεμα κι αν έξηγουν αυτοί οι δημοσιογράφοι στο οικονομικό ρεπορτάζ τι είναι τι και πως.

Αλλά έχω κι εκεί inside πηγές που αναφέρουν ότι είναι όλοι τους για τον Μπούτζο και δεν ξέρουν τι τους γίνεται και όλο μαλακίες τσαμπουνάνε.

Τι να κάνεις, τι να πεις, σαλαμάκι υφαντής. Αυτό κάνει ρίμα, αυτό γράφω. Έτσι και στη χώρα. Αυτοί βάζουν υποψηφιότητα, αυτούς διαλέγουμε. Σκατά με ρίγανη δηλαδή να σπάσει λίγο η μπίχλα.
Μπιχλιάριδες μωρέ, εγώ το πα εξαρχής. Άραξε εσύ στα κιλά σου. Δεν τρέχει κάστανο.

Ναζί κανείς ή να μη ζει;

Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως -και το λέω με σιγουριά- είναι ότι οι δίμετρες γαζέλες που με διαβάζουνε επι και βάλεται να επικοινωνήσουν μαζί μου μέσω κόμμεντζ. Μπορεί να είμαι μόνο 1.723162 (μετρημένο με νανοσπεκτρόμετρο ύψους) αλλά για το ύψος μου σας διαβεβαιώ έχω τεράστια πλάτη...

Αμαν, αλί και τρισαλί.

Με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, πείτε στον γράφοντα έναν τρόπο να μη ρίξει κατάρες. Που από "ιερός χημικός" θα καταλήξω "κολασμένος". Διττή η φύση της αλλαγής. Άλφα, δε γίνεται να μη σκέφτομαι αποκλειστικά και μόνο υβριστικά ποστζ. Βήτα, ας το αλλάξω τώρα που μπορώ πριν έρθουν και με μαντρώσουν επειδή τους προσβέλνω τα θεία.

Θα μου πεις -και στο δίνω το δίκιο- αφού ρε μπαγλαμά, αυτοί που σε διαβάσκουνε είναι τούτοι που και συμφωνούνενε αλλά και δεν έχουν και τίποτε να μάθουν από τα γραφόμενα. Άρα θα μου πεις -είπαμε στο δίνω το δίκιο- γράφεις για να βαυκαλίζεσαι πως τάχα μου, δήθεν σου, προσφέρεις κενωνικό έργο.

Μα άμα δεν τα πω να φύγουν απ' το κοκονιό, παιδιά εγώ θα σκάσω. Αλήθεια. Θα μπορούσα μεν να γράφω ημερολόγιο αλλά τότε το "αυξάνεστε και συνωστίζεσθε δια την ανταλλαγή απόψεων" που είπεν ο Κύριος (με τα σου του προφιτερόλ και με τα μου της αγελάδας) πάει στράφι.

Εγώ πάντως, για να αλλάξουμε και λίγο το θέμα, θα σας γράψω ένα δείγμα ελληνικού φάνταζυ που πιστεύω θα φέρει τρελό γέλιο στη χώρα. Όχι, τώρα. Πιο μετά. Τώρα γράφομεν τη συνέχεια του άντρα που έγινε λεσβία επειδή το πείραμα που έκανε ήταν ότι να ναι αλλά κατά βάθος γουστάρει που είναι λεσβία και πειραματίζεται. Το πα καλά; Χέστηκα κι αν δεν το πα, εγώ το γράφω.

Που λες, εμεις εδώ στην Ελλάδα περνάμε τέλεια. Βέβαια έχουμε ένα θέμα το σεξ. Δεν κάνουμε πολύ από δαύτο. Άσε τις έρευνες. Οι έρευνες είναι σαν να μας βάλεις να μετράμε το πουλί μας. Όλοι την έχουμε δυο παλάμες και κάτι. Φακτ. Έτσι και με το σεχ. Όλοι μας κάνουμε τρεις φορές τη βδομάδα και κάτι. Το και κάτι είναι κάτι απροσδιόριστο. Μόνο που δεν κάνουμε ούτε τόσο και βασικά έχουμε πήξει στη μαλακία.

Οπότε πάμε και δέρνουμε κόσμο. Έτσι ρε ξεσκάει ο Έλληνας, τι θέτε; Μπουρτζόβλαχοι όλοι. Τι κι αν είσαι χριστιανός, τι μουσουλμάνος. Θεοκρατία έχουμε. Ετερόνομη κενωνία. Κι όποιος πει τ' ανάποδα, μαύρη κατάρα, αραχνιασμένη να του κάτσει στο Ντιβιντι πλέυα.

Έχουμε κι ένα άλλο χούι μωρ' αδερφάκι μου. Μισό, μπήκε στο σπίτι ένας με διαφορετική άποψη από τη δική μου. Μισό.

Έρχομαι.

Οκ. Τ[πν μαεχαίρρωσσα. Τθ λέργαμε ς;

Α, ναι ./

σρου έχει αίμαάτα το χέερι κα ιγλιστ άεί.

Το σκούπηξα. Που είχα μείνει; Ξέχασα.

Τέλος πάντων. Χέστηκα. Εγώ είμαι ο γράφονταζ. Ο,τι θέλω λεω και κάνω.

Αλήθεια, εγώ πιστεύω στον Ξοεανμφα. Είναι ένας ωραίος θεός. Είναι ο θεός της αταξίας. Θα πιστέψετε κι εσείς; Μην τυχόν μου τονε προσβάλετε όμως γιατί θα χεστούμε. Όλα κι όλα.

Γαμώ το κάτι μυρίζει. Μυρίζει σαν...οπισθοδρομικό αρχίδι.

Σοβαρά μυρίζει όλο το δωμάτιο.

Ε γαμώ την κυβέρνηση μου γαμώ αυτή τα φταίει όλα. Αυτή και ο μαλάκας ο πολίτης που τους ψηφίζει.

Τώρα πρέπει να πάρω το φτυάρι να δω που έθαψα μια λεσβία την προηγούμενη βδομάδα μήπως και μυρίζει αυτή.

Τα μελέ αργότερα. Θα βάλω και λίγο Παντελίδη για να έρθω στο κέφι. Μη σκάψω και κουραστώ. Θα με ανεβάζει αυτός.

Αρχίζουμε και φέτος

Ε ναι, ξεκινάμε! Και θα σπαμάρω αρκετό υλικό γιατί έτσι πρέπει! Το παρακάτω είναι ένα ημισοβαρό "καλωσορίσατε". Σκηνοθεσία/σενάριο τα κάναμε σαν ομάδα αλλά οι διάλογοι είναι εντελώς αυτοσχεδιαστικοί σε ο,τι ανεβάσω. Για να δείτε τι ομαδάρα έχουμε. Όχι, παίζουμε.

O λαός...

...αγαπάει το ντέφι, αγαπάει και τον Παντελίδη.

Kαι επειδή δεν ξέρω τι παθαίνει ο κόσμος τώρα τελευταία αλλά αρνείται να καταλάβει πολλά βασικά πράγματα ας τα πάρουμε από την αρχή.

Ασχολούμαι με τη μουσική λίγο πάνω από δεκαετία (ελάχιστα πάνω όμως) και επαγγελματικά τα τελευταία πέντε έτη. Αν έχουν δει τα ματάκια μου κι αν έχουν ακούσει τα αυτάκια μου εκατομμύρια μπούρδες. Μια από αυτές είναι ο,τι ακούω αυτά που ακούω λόγω της μουσικής μου παιδείας.

Αυτό είναι ένα τεράστιο λάθος. Το σωστό είναι:

Δεν ακούω αυτά που ακούει το 90% των Ελλήνων γύρω μου λόγω της μουσικής μου παιδείας.
Είμαι σε θέση να εκτιμήσω ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ κάποια πράγματα λόγω της προαναφερθείσας παιδείας.
Ακούω αυτά που ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ το ΑΥΤΙ μου τα τελευταία 24 χρόνια ύπαρξης μου στον πλανήτη ΚΑΙ ΜΟΝΟ.

Δεν είναι ικανή και αναγκιαία συνθήκη η μουσική παιδεία για να απολαύσεις Caruso ή Chopin. Χέσε με. Το μόνο που χρειάζεται είναι αυτό που ακούς να κάνει κάτι μέσα σου να σκιρτήσει, να σπάσει, να μιλήσει, να χοροπηδήσει, να κλάψει, να κουνήσει τέλος πάντων τον νεκρό συναισθηματικό σου κόσμο. Αν για μένα αυτό το καταφέρνει o Liszt ή το theme από τους τίτλους αρχής των Power Rangers δεν έχει να κάνει με το αν καταλαβαίνω τι νότες βαράνε τα όργανα.

Το αυτί μας μας οδηγεί στις μουσικές μας επιλογές (και φυσικά τούμπαλιν όσον αφορά τη δημιουργία μουσικής) και σπανίως άλλα πράγματα. Τα "άλλα πράγματα" έρχονται μετά, εφόσον αρχίσεις και ικανοποιείς το αυτάκι και αυτό αρχίζει και ζητάει κι άλλα σαν αχόρταγο τέρας κι εσύ δίνεις ασταμάτητα, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα, απλά του δίνεις κι αυτό παίρνει και κρατάει και γεμίζει τα κενά σου με νότες και φωνές και ένα σκασμό απο συναισθήματα.

Και μετά σκάει η ποίηση μέσα στη μουσική, οι στίχοι. Ιστορίες, πόνος, τριβές, καβγάδες, οργή, πολιτική, μηνύματα, ρατσισμός, αντιρατσισμός, μύθοι, λιτανείες, παράδοση, όλα χωράνε μέσα σε 25 γραμμές, παράλληλες στο επίπεδο της σελίδας και έρχονται για να προσθέσουν στη μαγεία της μουσικής.

"Lithium" o Cobain, μίσος o Corey Taylor, μαριονέττες οι Metallica, ωδή στη χαρά ο Μπετόβεν, πεπρωμένο ο Νταλάρας, κομμάτια από την ψυχή κάθε καλλιτέχνη απλωμένα σε κοινή θέα κι εσύ διαλέγεις. Διαλέγεις το συνδετικό κρίκο μεταξύ του ήχου και του μήκους κύματος συντονισμού του θυμικού σου. Κι έρχεται με τα χρόνια και δένει το γλυκό. Δεν είναι ένα ομοιόμορφο γλυκό. Κάποτε γούσταρες την τέκνο αλλά πλέον θέλεις την chill out. Όταν ο Άσιμος είπε "Ουλαλούμ" ανατρίχιασες αλλά τώρα θέλεις τους CCR για να τη βρεις.

Και επειδή αναζητάμε αυτό που μας λείπει ή διαλέγουμε βάσει διάθεσης σε συνάρτηση πάντα με το αυτάκι μας, κάνουμε και έχθρες. Οι παλιές μας επιλογές αραχνιάζουν και μας κάνουν να χαμογελάμε αν είμαστε ανοιχτόμυαλοι ή να βρίζουμε αν είμαστε οτιδήποτε άλλο. Και κάνουμε και στρατόπεδα μουσικής λες και η τέχνη πρέπει ντε και καλά να μπει σε στεγανά για να μοιάξει στην ανθρωπότητα κι αυτή:

Είμαστε ο,τι τρώμε.
Είμαστε ο,τι ακούμε.
Είμαστε βλάκες κατά μέσο όρο.

Όταν λοιπόν εμένα το καλομαθημένο αυτάκι μου αρχίζει και βαράει τον εγκέφαλο με σκοπό να τον κάνει να αιμορραγήσει σημαίνει οτι αυτό που ακούω είναι παράφονο.

Όταν εγώ λέω ότι ο Παντελίδης είναι ξεκούρδιστος και έχει μια μέτρια φωνή της 1μισης οκτάβας μάγκες μου, ΔΕΝ είναι κριτική. Είναι γεγονός. Όταν λέω ότι οι στίχοι είναι απαράδεκτοι, πως να το κάνουμε, δεν διεκδικούν ούτε μισή θέση στο πάνθεο των ελληνικών καψουροτράγουδων. Ούτε γι'αυτό δεν είναι. Δεν βρίζω τον Παντελίδη.

Όταν μου ανεβοκατεβάζεις την Πάολα "θεά", "ταλεντάρα", "μοναδική" και τα λοιπά κι εγώ γνωρίζω ότι ο Μότσαρντ έγραφε κονσέρτα στα τέσσερά του έτη, μου 'ρχεται να σε φτύσω στα μούτρα αλλά δεν το κάνω γιατί λυπάμαι την άγνοιά σου. Όταν σου λέω ότι η Πάολα είναι απαράδεκτη και τόσο μακριά από το χαρακτηρισμό "φωνάρα" όσο και το να πας να της πετάξεις τρια στρέμματα γαρύφαλο και να σου κάτσει, εξακολουθεί να ΜΗΝ είναι κριτική. Δεν έχω κάτι με την κοπέλα.

Είναι γεγονότα τα παραπάνω, βασισμένα στη μουσική μου παιδεία και όχι απόψεις ενός κολλημένου μυαλού.

Κριτική λοιπόν είναι το επόμενο βήμα.

Κριτική είναι που σνομπάρω εσένα σαν άτομο από αυτά που ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ (το τονίζω) να ακούς. Αυτά που σου μιλάνε στην ψυχή. Την ψυχή σου σνομπάρω. Το γούστο σου οικτίρω. Την ανάγκη σου για προσοχή και φτηνό γαμήσι στο κωλοφτιαγμένο ίμπιθα είναι που δε γουστάρω. Την εσωτερική και βαθειά σου ανάγκη για πόνο, χωρισμό και γκόμενες είναι που μισώ. Γιατί όπως και να το κάνουμε, η μουσική που επιλέγεις να σε συντροφέψει στα 70-80 χρόνια ζωής είναι καθρέφτης της ψυχής σου και όχι τα μάτια σου.

Αυτό λοιπόν είναι η κριτική μου για τη μουσική που ακούς. Είναι η κριτική μου σε σένα, που επιλέγεις να μπουκώνεις τα αυτιά σου με άγαρμπα και κάτω του μετρίου μελίσματα, που επιλέγεις να ταίζεις τον εγκέφαλο σου με fast food της ξεφτίλλας που όταν σε αφήνει η γκόμενα για άλλον(ε) εσύ αντί να κοιτάξεις τα μούτρα σου (και της γκόμενας βεβαίως βεβαίως) στον καθρέφτη, έχεις σαν απάντηση το άσμα: "Μπορεί να χάνεσαι στα φιλιά του, μπορεί να τον τρως και να σου αρέσει, μπορεί να είναι 700 φορές πιο άντρας από μένα, αλλά δεν ταιριάζετε. Γιατί σαν εμένα δεν έχει."

Καψουροτράγουδο είναι το "I put a spell on you" του Screaming J Hawkins, καψουροτράγουδο το "Ain't no Sunshine" του Withers, καψουροτραγουδο και το "Δεν ταιριάζετε σου λέω".

Δεν κρίνω τη μουσική που ακούς γιατί αν το κάνω δε θα καταλάβεις για τι πράγμα μιλάω καθώς δεν είσαι μουσικός.

Κρίνω εσένα μεσα από τη μουσική που ακούς γιατί είναι κάτι που το κάνεις κι εσύ.

Γκέγκε;