Υπόθεση: Εγκεφαλικό Κοκομπλόκο

"Θα ήθελα..."
"Δε μας νοιάζει."
"Αν όμως έλεγα, θα ήταν αλλιώς..."
"Τίποτε δε θα άλλαζε."
"Εγώ θα ήθελα..."
"Εξακολουθεί να μη μας νοιάζει..."
"Γιατί γίνεσαι μαλάκας;"
"Γιατί;"
"Τι εννοείς"
"Είναι μαλακία που δε με νοιάζει ή που στο λέω;"
"..."
"Αλήθεια, ήταν ερώτηση τώρα αυτό;"
"Σοβαρά ρε, τι απ'όλα ήταν η μαλακία;"
"Θα ήθελα να μην ήταν έτσι τα πράγματα..."
"Εσύ τώρα δεν είσαι μαλάκας;"
"Γιατί;"
"Αφού δε μας νοιάζει τι θα ήθελες."
"Ναι, αλλά δεν πρόλαβες να το δηλώσεις."
"Μαλακία."
"Είδες;"
"Τι να δω;"
"Είσαι αλλού."
"Ααα..."
"Αύριο θα πάμε στο "Β". Ρε σοβαρά, θα ήθελα..."
"Δε μας νοιάζει."
"Ή δε σας ενδιαφέρει;"
"Ανάλογα. Θα με ενδιέφερε να μάθω, είναι η αλήθεια."
"Εξακολουθεί να μη μας νοιάζει όμως."
"Σας αφορά;"
"Ανάλογα. Μας αφορά;"
"Ίσως."
"Δηλαδή;"
"Είμαστε φίλοι;"
"Δυνητικά."
"Αει γαμήσου εσύ. Είμαστε;"
"Ναι."
"Άρα σας αφορά. Φιλικά τουλάχιστον."
"Άρα μας νοιάζει."
"Μην πέφτεις στην παγίδα. Προσωπικά χέστηκα."
"Μα είμαστε φίλοι."
"Εξακολουθώ να χέστηκα."
"Αυτό τώρα ήταν έκφραση;"
"Τι σε νοιάζει;"
"Μα δε με..."
*γέλια*
"Είναι πρόβλημα αυτό όμως."
"Ποιο;"
"Που δε μας νοιάζει."
"Είναι;"
"Όχι, πάλι..."
"Μαλάκα, η ζωή κυλάει..."
"Ώχου μωρέ αδερφάκι μου τώρα όρεξη που την έχεις..."
"Να φέρω κρασί;"
"Φέρε..."
"Ρε, είναι περίεργο το θέμα."
"Ποιο θέμα;"
"Είναι όλα στον πωλητή. Στο πλασάρισμα."
"Δηλαδή;"
"Πρέπει να βρω ένα παράδειγμα."
"Ενδιαφέρον. Βάλε κρασί μέχρι να σκεφτείς."
"Τι πράγμα;"
"Το παράδειγμα."
"Ξες τι θα θελα;"
"Τι;"
*σιωπή*
"...Μαλάκες..."
*γέλια*



*Με τον σάπιο μου εγκέφαλο προτείνω να (ξανα)διαβαστεί με τους παρακάτω αριθμούς προσώπων: 0 εώς 64.

SOPA ρε φίλε; Tι άλλη PIPA θα σκεφτούν;

Και για όσους βιάζονται:
https://en.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:SOPA_initiative/Learn_more

Η, τι φον χομ...

Image by Jules Stoop via Flickr

Τυπικά, το θέμα της εξωγήινης ζωής παραμένει ανοιχτό. Είναι αδύνατον να κάνεις μια υπόθεση καθώς το μέγεθος του σύμπαντος είναι τεράστιο για να δεχτεί κάτι τέτοιο αλλά από την άλλη όλες οι ενδείξεις είναι κατά.

Πριν ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι ειδικός και ότι δεν πρόκειται να θέσω το θέμα της ύπαρξης εξωγήινης ζωής να πω απλά ότι τρελαίνομαι σχεδόν με ότι έχει να κάνει με το σύμπαν, την κοσμολογία γενικότερα και φυσικά αν είχα ένα μισθό της τάξεως των 1000 ευρώ θα έδινα σίγουρα 100 από αυτά κάθε μήνα για βιβλία σχετικά με το σύμπαν.

Συνεχίζω. Δεν είμαι ειδικός και δεν πρόκειται να θέσω το θέμα της ύπαρξης εξωγήινης ζωής. Ξεκαθαρίστηκε. (ελπίζω). Εκεί που γουστάρω να κολλάω είναι όταν μου τριβελίζει τον εγκέφαλο μια άτιμη απορία. Άραγε, ως ανθρώπινο είδος (και μιλάω μόνο για το ανθρώπινο είδος, θα εξηγήσω γιατί) τα κάναμε όλα "σωστά";

Τι θέλω να πω.

Η όλη εξελικτική πορεία της ζωής, δεδομένου ότι είναι μια αρκετά αργή διαδικασία, αφήνει την τρομερή και φοβερή απορία: Δύναται να καλουπωθεί; Η ζωή γενικότερα είναι κάτι το δεδομένο; Προσέξτε, δεν εννοώ δεδομένο με την έννοια του σίγουρου, εννοώ δεδομένου με την έννοια ενός πειράματος. Ούτε αυτό είναι ξεκάθαρο. Αν πάρουμε τη συνθήκη της ζωής σε έναν πλανήτη, δε θέλω να εξετάσουμε το αν θα εμφανιστεί ή όχι. Θέλω να αναρωτηθούμε αν από τη στιγμή που θα εμφανιστεί και μετά, θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Θα μου πείτε, "τι λες βρε ζώον".

Μισό.

Να θέσουμε τις βάσεις. Δε θα πάρουμε έναν οποιονδήποτε πλανήτη. Κάπου στο σύμπαν υπάρχουν αρκετά μεγάλες πιθανότητες (στατιστικά πάντα) να υπάρχει ένας πλανήτης με οικολογικό σύστημα αρκετά κοντά στο δικό μας. Όποιος διαφωνεί να κάνει google αυτό : (ή ας πατήσει στο λινκάκι)


-->  Hubble deep field experiment  <-- 

και να σκάσει. Το αρκετά κοντά μας αρκεί γιατί πριν 50.000 χρόνια μια χαρά άνθρωποι υπήρχαν αλλά και οι θερμοκρασία ήταν χαμηλότερη, και η σύσταση της ατμόσφαιρας ήταν διαφορετικοί κλπ κλπ κλπ. Το αρκετά κοντά μας κάνει θαρρώ. Έστω ο Γα λοιπόν, ο μικρός μας πλανήτης. Εκεί υπάρχει ζωή. Δεδομένο. Τελεία και παύλα.

Το τι ζωή δε μας ενδιαφέρει. Και αυτό γιατί; Γιατί ο πλανήτης μας απέδειξε ότι τα ερπετά είναι κλάσεις ανώτερα από τα θηλαστικά αν και δεν προτιμώνται σε περιπτώσεις που ένα θηριώδες βότσαλο επιλέγει να παίξει συγκρουόμενα με τον πλανήτη. Τα θηλαστικά επιβίωσαν οπότε σε τέτοιες περιπτώσεις μάλλον το στοίχημα είναι χαμένο.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η ζωή από μικρόβιο σε γαλάζια φάλαινα είναι μια πάνω κάτω στάνταρτ διαδικασία. Είναι μια τελείως λάθος υπόθεση, αλλά κουβέντα να γίνεται. Οι μεταβλητές είναι εκπληκτικά πολλές και εγώ θέλω απλά να ακούσω σκέψεις και έχω αρχίσει να κουράζω το τελευταίο δεκάλεπτο. Υπομονή.

Έστω ότι εμφανίζονται ανδροειδή με κοκονιό και περιέργεια για τα θεία και τα ξαδέρφια, περιέργεια για τα πάντα όλα. Τι βαθμό συγγένειας θα έχουμε ως κοινωνίες; Αν υποθέσουμε ότι ως είδος θα είμαστε σχεδόν ίδιοι και οι πλανήτες σχεδόν ίδιοι (θα έλεγα απόλυτα ίδιοι αλλά δε θέλω, με χαλάει) πόσο "καλοί" ήμασταν ως εξέλιξη;

Ανακαλύψαμε άραγε τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να πετύχουμε κάποια πράγματα συναρτήσει της τεχνογνωσίας; Είναι λογικό να καίμε κάρβουνο όταν χρειάζεσαι πολυμερή για να συλλέξεις ηλιακή ενέργεια.

Πόσο αποδοτικοί ήμασταν με το υλικό που μας δόθηκε (και μιλάω για τη νοημοσύνη μας) και κατά πόσο θεωρείτε ότι το εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρον; Πόσο συγγενείς θα ήμαστε με τους extra terrestials;

Περιμένω τον πανικό των comments :P