Μια από τις πιο συχνές εκφράσεις που ακόυω τελευταία είναι η παρακάτω
"Βρωμάει ψόφιο...!"
Και ενώ κανείς αναρωτιέται για το που στο καλό το πάει ο ευφυής μας ιστολογογράφος (μα τι ηλίθια λέξη...) [όποιος αναρωτιέται το παραπάνω παρακαλείτε όπως κανονίσει συνάντηση με ψυχολόγο] και αναζητεί τα πολύπλευρα μηνύματα αυτής της, καταλήγω στο ότι αδίκως αναρωτιέστε. Για να καταλάβετε ίσως τι εννο΄λω και να μην αλλάξετε ιστοσελίδα μέσα στα επόμενα δέκα δευτερόλεπτα, θα μπωστο ψητό.
Η πόλη μου βρωμοκοπάει. Αλήθεια. Κάθε τέσσερις κάδους βρωμάει ψόφιο. Δεν είναι αστείο. Καλά κάνετε και γελάτε, ίσως έιναι αδύνατο και να το πιστέψετε αλλά δυστυχώς τα πράγματα έτσι είναι. Βεβαίως βεβαίως αναφέρομαι σε μια πλή καθημερινή βόλτα σε διάφορες γειτονιές της Θεσσαλονίκης διοτί αν λάβω υπόψη τις λαϊκές αγορές τότε πολύ απλά αυτό το blog θα πάρει ένα rating pg-18 και τελείωσε η υπόθεση. Σουλατσάρωντας εχθές κατά το σπίτι μου παρέα με μια όμορφη παρουσια ( ;) ) συζητούσαμε το πόσο συχνα λέμε τη φράση "βρωμάει ψόφιο" και αλλάζουμε πεζοδρόμιο. Τα σκουπίδια έχουν κατακλύσει τα πάντα. Οι κάδοι ξεχειλίζουν πλέον με ταχύτατους ρυθμούς, δεν καθαρίζονται παρά μονο μια φορά το χρόνο από το ειδικό όχημα του δήμου (αναφέρομαι στα στενοσόκακα καθότι σε κεντρικούς δρόμους καθαρίζονται αρκετά συχνά) και σαν να μην έφτανε αυτό, μας κλείνουν και τη χωματερή με το έτσι θέλω. Δεν τους κατηγορώ καλά κάνουν οι άνθρωποι, αλλά στην τελική δική τους επιλογή ήταν να ενισχύσουν τα λάθη της πολιτείας και να κατοικήσουν μια τόσο εν δυνάμει επικίνδυνη περιοχή.
Έχω σιχαθεί να ξέρω πλέον τι χρώμα σακκούλας σκουπιδιών προτιμάει ο γείτονας. Αυτή η κατάσταση είναι απαράδεκτη. Και εκεί που εκνευρίζομαι ακόμη περισσότερο είναι όταν βλέπω μεγάλα πακέτα με εφημερίδες της εβδομάδας απέξω από τους πράσινους κάδους. Συγγνώμη δηλαδή, αλλά εγώ που τα μαζεύω και τα πετάω 23 μέτρα πιο πέρα στον κάδο που γράφει "ΧΑΡΤΙ" είμαι ηλίθιος?
*συνεχίζεται, τα παιξε το πισί μου*
