Μωρέ κάτι παθαίνω εγώ κάθε χρόνο. Σαν κάτι να γίνεται και να μη μπορώ να σπάσω το φράγμα των αναρτήσεων. Έχει πολύ πλάκα. Δεν πειράζει. Ουκ εν τω πολλώ το f.
Μεταξύ μας, πρέπει πάντα να έχεις κάτι να πεις;
Ξέρω, δεν κάνει να τα κρατάμε μέσα μας. Τι πόνο και καημό έκρυβε αυτό το παληκάρι τόσον καιρό μέσα του μου λέτε; Που όλο πηδούσε και πήδαγε και πηδιόταν και έπαιρνε και παίρνοταν και τελειωμό δεν είχε αυτό το βάσανο. Γιατί όταν αυτά συμβαίνουν με δυόμισι εκατομμύρια κόσμο (ασχέτως φύλου φυσικά) πρέπει να το πεις σε κάποιον. Κι ο κολλητός σου μπορεί να μην είναι έτοιμος βρε παιδί μου για κάτι τέτοιο. Μπορεί να μην αντέχει η ερωτική του περηφάνια αυτό το σπαρακτικό νούμερο. Γιατί σου λέει κάποια που πήγε και με μένα, πήγε και μ' αυτόν. Σίγουρα. Οπότε ο καημενούλης δεν άντεξε και μας τον είπε τον πόνο του.
Ξέρετε βρε εσείς εκεί έξω, οι απανταχού αγάμητοι, πόσο δύσκολο είναι να κοιτάς τον κόσμο στα μάτια και να σκάνε στον εγκέφαλό σου εικόνες από τα αχαμνά του την ώρα της πράξης; Να γυρνάς σαπέρα και δωχάμου και να γιομίζει η πλάση one night stands που θα 'θελες να θάψεις πιο βαθειά και από την ταφρο των Μαριαννών. -Αλήθεια αυτές οι Μαριάννες πόσο πόρνες ήταν και τις αφιέρωσαν κι έντεκα χιλιόμετρα νεροτσουλήθρα;
Και πες μου, οχι πες μου εσύ που με διαβάζεις που να βρει το παιδί μια τσέπη να χωρέσει η ντροπή όταν αυτόν, ΑΥΤΟΝ, θα τον πουν ξεφωνημένη; Ποιον μωρέ; ΑΥΤΟΝΕ;
Κι εσύ χρυσό αυγό μου. Γιατί βρε καμάρι μου; Πες τον γρηγορογαμούλη. Πες τον ανδρείκελο της ηδονής αφού τη βρίσκεις με τα αρχαία. Βρες κάτι πιο...σικ. Δεν το σηκώνει η καρδούλα του το γκεουλίστικο βρε, δεν αντέχει.
Και μια που είπα καρδούλα. Σοβαρά εγώ τώρα φτερουγίζω, χάνω χτύπους. Διττή η φύση της αρυθμίας. Πρώτον, αφού δηλαδή και τώρα στα κοντά, στις 21, θα ψοφήκουμ' όλοι ωσάν τα σκυλούθκια, γιατί σκάμε; Γιατί πληρώνουμε; Γιατί, γιατί, γιατί; Από αναβολή σε αναβολή το πάει κι αυτή η καταστροφολογία. Κάτι ακούγεται για παράταση μέχρι τον Ιανουάριο. Δεν είναι να 'χεις εμπιστοσύνη σε τίποτα σου λέω. Θα συνεδριάσουν εκεί η αστεροειδείς με τον Νιμπίρου να δουν αν θα μας ξαποστείλουν. Δες εδώ τι διαβάζω και μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο:
"Έτσι, οι Αζτέκοι θεωρούσαν ότι κάθε 52 χρόνια, ο Ήλιος κινδύνευε να εξαφανισθεί και έκαναν ανθρωποθυσίες για να εξασφαλίσουν την αναγέννησή του", εξηγεί ο ιστορικός Μπερνάρ Σερζάν."
Εγώ θα δηλώσω στους Αζτέκους ρητά, ότι ο Ήλιος εδώ στην Ελλάδα 22 χρόνια συνεχόμενα δεν έλεγε να εξαφανιστεί κι ας μη σφάζαμε -τουλάχιστον επίσημα- κόσμο και τώρα που τον ρίξαμε τον πούστη η σκια του μας κυνηγάει. Είναι και τροφαντός ο άτιμος, σκιάζει ζόρικα. Όχι και τίποτ' άλλο αλλά οι ανθρωποθυσίες πλέον είναι λίγο απάνθρωπες. Τότε τι είχες; Αντε κανά μαδέρι, καμιά σπάθα, χλάτσα χλούτσα εκεί ο λαιμουδάκος, τρώγανε και κάτι καρδιές απ'όσο μπορώ να ξέρω και αυτό ήταν. Τώρα ρε παιδιά κόβουν παροχές, κόβουν συντάξεις, κόβουν χρόνια γενικώς μέχρι να τη δεις πιστολέρο και να ανοίξεις τρύπα στο κεφάλι με την ελπίδα ότι στην κηδεία όλο και κάποιος θα ρίξει κανα δίευρο μέσα μπας και ξελασπώσει αυτό που άφησες πίσω σου.
Ο δεύτερος λόγος είναι από χαρά. Χαρά παιδί μου σου λέω. Είμαστε τίγκα στους υδρογονανθρακες! Υγρούς θες; Έχουμε. Αέριους; Κι από αυτούς έχουμε. Κι αν βάλεις και τις πορδές χαράς που αντηχούν στη χώρα, έχουμε ακόμη περισσότερους.
Πάρτε και αυτό να γουσταρίσετε.
http://www.facebook.com/events/229087337223238/
Μεταξύ μας, πρέπει πάντα να έχεις κάτι να πεις;
Ξέρω, δεν κάνει να τα κρατάμε μέσα μας. Τι πόνο και καημό έκρυβε αυτό το παληκάρι τόσον καιρό μέσα του μου λέτε; Που όλο πηδούσε και πήδαγε και πηδιόταν και έπαιρνε και παίρνοταν και τελειωμό δεν είχε αυτό το βάσανο. Γιατί όταν αυτά συμβαίνουν με δυόμισι εκατομμύρια κόσμο (ασχέτως φύλου φυσικά) πρέπει να το πεις σε κάποιον. Κι ο κολλητός σου μπορεί να μην είναι έτοιμος βρε παιδί μου για κάτι τέτοιο. Μπορεί να μην αντέχει η ερωτική του περηφάνια αυτό το σπαρακτικό νούμερο. Γιατί σου λέει κάποια που πήγε και με μένα, πήγε και μ' αυτόν. Σίγουρα. Οπότε ο καημενούλης δεν άντεξε και μας τον είπε τον πόνο του.
Ξέρετε βρε εσείς εκεί έξω, οι απανταχού αγάμητοι, πόσο δύσκολο είναι να κοιτάς τον κόσμο στα μάτια και να σκάνε στον εγκέφαλό σου εικόνες από τα αχαμνά του την ώρα της πράξης; Να γυρνάς σαπέρα και δωχάμου και να γιομίζει η πλάση one night stands που θα 'θελες να θάψεις πιο βαθειά και από την ταφρο των Μαριαννών. -Αλήθεια αυτές οι Μαριάννες πόσο πόρνες ήταν και τις αφιέρωσαν κι έντεκα χιλιόμετρα νεροτσουλήθρα;
Και πες μου, οχι πες μου εσύ που με διαβάζεις που να βρει το παιδί μια τσέπη να χωρέσει η ντροπή όταν αυτόν, ΑΥΤΟΝ, θα τον πουν ξεφωνημένη; Ποιον μωρέ; ΑΥΤΟΝΕ;
Κι εσύ χρυσό αυγό μου. Γιατί βρε καμάρι μου; Πες τον γρηγορογαμούλη. Πες τον ανδρείκελο της ηδονής αφού τη βρίσκεις με τα αρχαία. Βρες κάτι πιο...σικ. Δεν το σηκώνει η καρδούλα του το γκεουλίστικο βρε, δεν αντέχει.
Και μια που είπα καρδούλα. Σοβαρά εγώ τώρα φτερουγίζω, χάνω χτύπους. Διττή η φύση της αρυθμίας. Πρώτον, αφού δηλαδή και τώρα στα κοντά, στις 21, θα ψοφήκουμ' όλοι ωσάν τα σκυλούθκια, γιατί σκάμε; Γιατί πληρώνουμε; Γιατί, γιατί, γιατί; Από αναβολή σε αναβολή το πάει κι αυτή η καταστροφολογία. Κάτι ακούγεται για παράταση μέχρι τον Ιανουάριο. Δεν είναι να 'χεις εμπιστοσύνη σε τίποτα σου λέω. Θα συνεδριάσουν εκεί η αστεροειδείς με τον Νιμπίρου να δουν αν θα μας ξαποστείλουν. Δες εδώ τι διαβάζω και μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο:
"Έτσι, οι Αζτέκοι θεωρούσαν ότι κάθε 52 χρόνια, ο Ήλιος κινδύνευε να εξαφανισθεί και έκαναν ανθρωποθυσίες για να εξασφαλίσουν την αναγέννησή του", εξηγεί ο ιστορικός Μπερνάρ Σερζάν."
Εγώ θα δηλώσω στους Αζτέκους ρητά, ότι ο Ήλιος εδώ στην Ελλάδα 22 χρόνια συνεχόμενα δεν έλεγε να εξαφανιστεί κι ας μη σφάζαμε -τουλάχιστον επίσημα- κόσμο και τώρα που τον ρίξαμε τον πούστη η σκια του μας κυνηγάει. Είναι και τροφαντός ο άτιμος, σκιάζει ζόρικα. Όχι και τίποτ' άλλο αλλά οι ανθρωποθυσίες πλέον είναι λίγο απάνθρωπες. Τότε τι είχες; Αντε κανά μαδέρι, καμιά σπάθα, χλάτσα χλούτσα εκεί ο λαιμουδάκος, τρώγανε και κάτι καρδιές απ'όσο μπορώ να ξέρω και αυτό ήταν. Τώρα ρε παιδιά κόβουν παροχές, κόβουν συντάξεις, κόβουν χρόνια γενικώς μέχρι να τη δεις πιστολέρο και να ανοίξεις τρύπα στο κεφάλι με την ελπίδα ότι στην κηδεία όλο και κάποιος θα ρίξει κανα δίευρο μέσα μπας και ξελασπώσει αυτό που άφησες πίσω σου.
Ο δεύτερος λόγος είναι από χαρά. Χαρά παιδί μου σου λέω. Είμαστε τίγκα στους υδρογονανθρακες! Υγρούς θες; Έχουμε. Αέριους; Κι από αυτούς έχουμε. Κι αν βάλεις και τις πορδές χαράς που αντηχούν στη χώρα, έχουμε ακόμη περισσότερους.
Πάρτε και αυτό να γουσταρίσετε.
http://www.facebook.com/events/229087337223238/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου